Η ΑΦΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ ΓΛΥΚΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!!!

«Εάν γνώ­ρι­ζε κάθε άν­θρω­πος την γλυ­κύ­τη­τα του Χρι­στού, ΟΛΑ θα τα εγ­κα­τέ­λει­πε, ΟΛΑ θα τα άφη­νε, γιά να ακο­λου­θή­ση τον Χρι­στό!

ΟΛΑ τα βου­νά θα γι­νόν­ταν σπή­λαια, γιά να κοι­νο­βιά­σουν Μο­να­χοί!

Και εμείς τώρα θε­ω­ρού­με την Μο­να­χι­κή (και κατ’ επέ­κτα­σι την Χρι­στια­νι­κή) πολιτεία βα­ρειά…

Για­τί την θε­ω­ρού­με βα­ρειά;;;

Διότι δεν έχου­με γευ­θή το μέλι της Χά­ρι­τος, που ο Θεός μας δί­δει δω­ρε­άν, χω­ρίς κόπο, αρ­κεί να έχου­με προ­αί­ρε­σι. Όταν θα λέμε, θα θυ­σιά­σου­με αυ­τήν την ώρα γιά τον Χρι­στό μας, δεν θα πούμε πολ­λά, δεν θα συ­ζη­τή­σου­με πολύ, μόνο θα συ­ζη­τή­σου­με με τον Χρι­στό μας!! Τότε θα βλέ­που­με, ότι, η Χά­ρις του Θεού θα πλημ­μυ­ρί­ζη στις καρ­διές μας! Και έρ­χε­ται ο Χρι­στός μέσα στην καρ­διά μας και τρέ­χουν τα δά­κρυα, αυτά τα πύ­ρι­να, που δεν μπο­ρεί να τα συγ­κρα­τή­ση κα­νείς!

Γι’ αυτό, να μην αρ­γο­λο­γού­με, να μην αε­ρο­λο­γού­με, να έχου­με πολ­λή βία στα πνευμα­τι­κά, να ψελ­λί­ζου­με συ­νέ­χεια το Όνο­μα του Χρι­στού, να μην Τό ξε­χνά­με, να έχου­με έρω­τα πολύ εις τον Χρι­στό, πολ­λή αγά­πη!»!!!

 

Γερόντισσα Μακρίνα

της Πορταριάς Βόλου (1921-1995)!