Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΧΑΡΙΤΩΝΕΙ.

Κάποτε επισκέφθηκε τον Γέροντα Παΐσιο κάποιος κύριος από την Θεσσαλονίκη και, γνωρίζοντας πως ο Άγιος έδινε πάντοτε σοφές συμβουλές, άρχισε να τον ρωτάει διάφορα.
- Γέροντα, πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άλλον όταν είναι νευριασμένος;
- Με την υπομονή!
- Κι αν δεν έχεις;
- Να πας να αγοράσεις…! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ…!
Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι νευριασμένος ό,τι και να του πεις δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την ευχή. Με την ευχή θα ηρεμήσει ο άλλος και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθής μαζί του. Βλέπεις και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν αν δεν έχει μπουνάτσα, κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψει ο καιρός.

Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Γιά να υπομείνεις τον άλλον πρέπει να τον πονέσεις. Και βλέπω πώς με την υπομονή σώζεται η οικογένεια. Είδα θηρία να γίνονται αρνιά. Μιά φορά, όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, είχα δει στην Κόνιτσα μιά γυναίκα, που το πρόσωπό της έλαμπε. Ήταν μητέρα πέντε παιδιών. Ο άνδρας της ήταν μαραγκός και έπαιρνε πολλές φορές δουλειές μαζί με τον μάστορά μου (ο Άγιος Παΐσιος, ως λαϊκός, είχε μάθει την τέχνη του μαραγκού). Μιά κουβέντα να του έλεγε κάποιος, π.χ. «μήπως αυτό να το κάνουμε έτσι;», γινόταν θηρίο. «Εμένα θα μου κάνης τον δάσκαλο;», του έλεγε.  Έσπαζε τα εργαλεία του, τα πετούσε και έφευγε. Καταλαβαίνεις τώρα στο σπίτι του τι έκανε! Αυτή λοιπόν η γυναίκα που συνάντησα, ήταν του μαστρο-Γιάννη η γυναίκα. Με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορούσες μία ημέρα να καθίσεις κι αυτή ζούσε χρόνια μαζί του. Περνούσε πολλά, αλλά όλα τα αντιμετώπιζε με καλωσύνη και έκανε υπομονή. Επειδή ήξερα την κατάσταση, όταν την συναντούσα την ρωτούσα: «Τι γίνεται στο σπίτι; Πως τα περνάτε;». «Πολύ καλά, Πάτερ», μου έλεγε. Και το έλεγε με την καρδιά της. Δεν υπολόγιζε που ο άνδρας της έσπαζε τα εργαλεία του, και εργαλεία αξίας μάλιστα, ούτε που αναγκαζόταν η καϋμένη να ξενοδουλεύει γιά να τα βγάλουν πέρα. Τα αντιμετώπιζε όλα με καλοσύνη και αρχοντιά. Ούτε τον κατηγορούσε καθόλου! Γι' αυτό ο Θεός την χαρίτωσε και έλαμπε το πρόσωπό της.
- Γέροντα, πώς μπορούσε να δικαιολογεί τον άνδρα της; Ρώτησε τον Άγιο ο επισκέπτης του.
- Με έναν καλό λογισμό. «Άνδρας μου είναι», έλεγε, «θα πει και καμμιά κουβέντα». Εφήρμοζε το Ευαγγέλιο που λέει: «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται» (Ματθ. 10,12), γι' αυτό ο Θεός έστελνε την Θεία Χάρι Του.
Όπως έχω καταλάβει, τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, όχι μόνο στις οικογένειες αλλά και στα Κράτη, γίνονται από τιποτένια πράγματα. Στην οικογένεια πρέπει ο ένας να ταπεινώνεται στον άλλον, να μιμείται τις αρετές του, αλλά και να ανέχεται τις ιδιοτροπίες του. Γιά μιά τέτοια αντιμετώπιση πολύ βοηθάει να σκέφτεται κάποιος ότι, ο Χριστός μας θυσιάσθηκε γιά τις αμαρτίες μας και μας ανέχεται όλους, δισεκατομμύρια ανθρώπους, αν και είναι Αναμάρτητος. Ενώ εμείς, όταν ταλαιπωρούμασθε από τις ιδιοτροπίες των άλλων, εξοφλούμε αμαρτίες. Τα οικονομεί έτσι ο καλός Θεός, ώστε ο ένας, με το χάρισμα που έχει, να βοηθάει τον άλλον και, με το κουσούρι που έχει να ταπεινώνεται στον άλλον. Γιατί, ο κάθε άνθρωπος, έχει τα χαρίσματά του, αλλά έχει και μερικά κουσούρια και πρέπει να αγωνίζεται να τα κόψει.
Γνώρισα κάποτε κάποιον πολύ εγωϊστή και του έδωσα ένα… ξεσκόνισμα. Η γυναίκα του, αν και έχει πολλές ικανότητες, μπροστά του κάνει υπακοή. Αυτή, με την υπακοή που κάνει, δέχεται συνέχεια Θεία Χάρι, αποθηκεύει, ενώ εκείνος, με τον εγωϊσμό του, συνέχεια διώχνει την Θεία Χάρι και αδειάζει. Τελικά ποιός είναι κερδισμένος; Βλέπεις, το μυστικό είναι η ταπείνωση!! Όλη η βάση είναι εκεί. Αν εκείνος αναγνώριζε την αδυναμία του και ζητούσε βοήθεια από τον Θεό, θα ερχόταν και σ' αυτόν η Θεία Χάρις!!


Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:228 – ΔΕΚ 2014 σελ.4