<<Η εξομολόγησι γίνεται σωστά όταν έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Είναι έγκαιρη, χωρίς αναβολές και ολέθριες καθυστερήσεις!
Όπως και στις σωματικές αρρώστιες, με το πρώτο σύμπτωμα τρέχουμε αμέσως στον ιατρό, έτσι και με τις αμαρτίες, δεν πρέπει να τις αφήνουμε να γίνωνται «χρόνιες παθήσεις».
Είναι απλή και σύντομη!
Χωρίς άκαιρα λόγια και περιττές διηγήσεις, αλλά μόνο τα χρειαζούμενα.
Είναι ταπεινή!
Χωρίς καυχησιολογίες και επίδειξι αρετών, αλλά με συναίσθησι της αμαρτωλότητάς μας. Δεν ρίχνουμε τα βάρη σε άλλους, παρά μόνο εις τον εαυτόν μας. Δεν εξομολογούμασθε γιά λογαριασμό άλλων…, αλλά γιά τον εαυτόν μας.
Είναι ειλικρινής, χωρίς ψέμματα και δικαιολογίες!
Δεν λέμε ούτε λιγότερα από όσα κάναμε, ούτε περισσότερα, αλλά μόνο όσα ξέρουμε και μας ελέγχει η συνείδησί μας. Δεν κρύβουμε τίποτε από όσα θυμόμασθε, ούτε κρατάμε μερικά γιά να τα πούμε σε άλλο πνευματικό.
Είναι θερμή και γεμάτη συντριβή!
Βγαίνει από καρδιά που θρηνεί γιά την πτώσι και θλίβεται, διότι ανέτρεψε το Θέλημα του Θεού, με την παρακοή της. Και τόσο βαθύτερη γίνεται η συντριβή, όσο σκεφτόμασθε ότι, αμαρτία σημαίνει ανταρσία εναντίον του Θεού.
Είναι αποφασιστική και γεμάτη σταθερό μίσος κατά της αμαρτίας!
Ένα μίσος που εκδηλώνεται με την σταθερή αποφυγή των αφορμών της αμαρτίας και των φανερών πλέον παγίδων της.
Είναι άνευ όρων παράδοσι εις την θεραπευτική φροντίδα του ιατρού-πνευματικού!
Που εκδηλώνεται με την προθυμία τηρήσεως του «κανόνα», που θα επιβάλλη ο πνευματικός.
Χωρίς τα παραπάνω χαρακτηριστικά, η εξομολόγησι μένει άκαρπη και ανενέργητη και έτσι αχρηστεύουμε ένα από τα μεγαλύτερα δώρα της Αγάπης και του Ελέους του Θεού>>!!!
π. Ευσέβιος Ματθόπουλος (1849–1929)!
