Τετάρτη, 20/8/1986 ώρα 09:40
– 10:45
Άγιον ‘Ορος - Παναγούδα
…
Ερ.: «Γέροντα, περί ἀγῶνος γιά καταρτισμό, τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε ;»
Απ.: « Ὅλοι ὁμιλοῦν περί ἀγώνων. Ἄλλοι πάλι παίζουν καί ἀγωνίζονται σέ στάδια, σέ γήπεδα καί κλωτσοῦν μία μπάλα καί παίρνουν καί κύπελλα, ἄδεια βέβαια· (ἐνῶ θά πρέπει ὁ καθένας μας νά γεμίζει τό κύπελλο τοῦ ἀγῶνος του μέ ἀρετές καί καλές πράξεις καί νά εἶναι πάντοτε ἕτοιμος νά τό προσφέρει γεμάτο στόν Θεό,… ἐπάνω!) καί ἄλλοι περιγράφουν πώς ἀγωνίσθηκαν οἱ πρῶτοι.. κι’ ὅλοι ὁμιλοῦν γιά ἀγῶνες. Ἀλλά οἱ πνευματικοί ἀγῶνες τί εἶναι; Οἱ Εὐρωπαῖοι συνήθισαν ἐκ κληρονομικότητος καί ἔμαθαν νά εἶναι εὐγενεῖς, ἔτσι, ἀπό εὐγένεια ρίχνουν τό χαρτάκι στό καλάθι τῶν ἀχρήστων. Ἐμεῖς ὅμως δέν εἴχαμε εὐγένεια ἀλλά φόβο Θεοῦ. Τώρα ὅμως χάσαμε καί τόν φόβο του Θεοῦ, ὅποτε, μία καί δέν εἴχαμε, ἐκ κληρονομικότητος καί τήν εὐγένεια, πετᾶμε τό χαρτάκι ὅπου νά’ ναι, μόλις δοῦμε ὅτι δέν μᾶς βλέπει ὁ Χωροφύλακας. Ἐνῶ λοιπόν οἱ Εὐρωπαῖοι διατήρησαν τήν
εὐγένεια καί ἐνεργοῦν μέ εὐγένεια σέ ὅλα, ἐμεῖς, χάσαμε τόν φόβο Θεοῦ, πού εἴχαμε στή θέση τῆς εὐγενείας καί δέν μᾶς ἔμεινε τίποτε· γι’ αὐτό καί κάνουν Νόμους γιά τίς ἐκτρώσεις, γιά τό διαζύγιο, τήν ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας καί ἄλλα. Ἡ
κληρονομικότητα στήν περίπτωση τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί τῆς καταρτίσεως πάει περίπατο, δέν ἰσχύει. Ὅμως … Πρέπει νά ζοριστοῦμε, ἀλλά μέ φιλότιμο· (ὄχι ζόρι, μέ καταπίεση, διότι, χωρίς νά τό θέλει ὁ ἄλλος, δέν ἀκολουθεῖ τόν πνευματικό ἀγώνα. Δέν μπορεῖς νά ζορίσεις τόν ἄλλον · πρέπει νά ἔχει διάθεση, ὅποτε τόν κερδίζεις. Δηλαδή, συμβαίνει ὅ,τι καί μέ τό φαγητό. Ἄν κάποιος δέν ἔχει διάθεση νά φάει καί τοῦ δώσουμε φαγητό μέ τό ζόρι, θά τό κάνει ἐμετό, ἐνῶ, ὅταν τοῦ ἔλθει ἡ ἐπιθυμία μέ σκοπό νά φάει, νά ζήσει, τότε τρώει καί δέν τό ἐμέσει.»
Ερ.: «Ὡς γονεῖς, πάτερ ἀνησυχοῦμε γιά τά παιδιά μας. Πῶς πρέπει νά ἐνεργοῦμε γιά νά τά προστατεύσουμε;»
Απ.: «Οἱ γονεῖς δέν πρέπει νά δένουν τό παιδί π.χ. μέ σχοινί ἤ καί τό χειρότερο, μέ σύρμα, γιά νά τό προστατεύσουν, διότι σφίγγοντάς το τοῦ τραυματίζουν τά συστατικά τῆς τροφοδοσίας του, ὅπως γίνεται μέ τόν φλοιό τοῦ δέντρου, ὅταν τό δένουν γιά νά μή σπάσει ἀπό τόν ἀέρα.»
Ερ.: «Μέχρι
πόσο πρέπει νά τό σφίγγουμε;» (ἐρωτᾶ κάποιος γονέας πού ἀνησυχεῖ)
Απ.: «Ρολόϊ δέν ἔχεις;»
Ερ.: «Ἔχω, ἀλλά εἶναι αὐτόματο.»
Απ.: «Γι’ αὐτό δέν ξέρεις τί σου γίνεται· ἄν εἶχες μέ ἐλατήριο θά ἤξερες. Τό ἐλατήριο, ὅπως ξέρεις, τό κουρδίζουμε μέχρις ἑνός ὁρίου, μετά θά σπάσει. Αὐτό εἶναι. Βέβαια, ἐπουλώνονται τά τραύματα ἀλλά… κάτι ἀφήνουν.»
Ερ.: «Περί δωρεᾶς χρημάτων, τί πρέπει νά κάνουμε; Πολλοί, ἰδίως οἱ πλούσιοι, προσφέρουν χρήματα σέ φιλανθρωπικά ἱδρύματα, ναούς, καί ἀλλοῦ καί μέ τήν ἀπόδειξη δικαιολογοῦν τά προσφερόμενα χρήματα στήν ἐφορία.»
Απ.: «Οἱ δωρεές χρημάτων τῶν ἐπιθυμούντων, καλύτερα νά γίνονται σέ πτωχές οἰκογένειες χωρίς προσωπική προβολή. Κάποτε εἶπα σέ ἕνα νέο περί Καντιώτη, ὅτι κάνει πολλά ἔργα· αὐτό …ἐκεῖνο… καί τόν ρωτῶ, τόν ξέρεις; καί μοῦ ἀπαντᾶ: Σέ ποιά ὁμάδα παίζει;»
Ερ.: «Πῶς βλέπετε πάτερ αὐτή τήν κατάσταση;»
Απ.: «Μπόρα εἶναι· θά περάσει. Θά φθάσουν οἱ μή χριστιανικοί λαοί νά παρακαλέσουν νά μάθουν· Δῶστε μας νά μάθουμε γιά τόν Χριστό. Θά γίνουν ὅλοι στόν κόσμο Χριστιανοί.»
Ευχαριστούμε τον κ.Μαρίνο Δ.Βενιέρη Συνταξιούχο Λυκειάρχη Τεχν.Εκπαίδευσης
Ευχαριστούμε τον κ.Μαρίνο Δ.Βενιέρη Συνταξιούχο Λυκειάρχη Τεχν.Εκπαίδευσης
