«Κάποτε, μία αλεπού και ένας πίθηκος, περπατούσαν μαζί στον ίδιο δρόμο και μάλωναν γιά το ποιός από τους δύο έχει πιό αριστοκρατική καταγωγή. Εξιστορούσαν και οι δυό τους πολλά και διάφορα κατορθώματα, μέχρι που ευρέθησαν σε ένα μέρος με μνημεία και τάφους.
Εκεί ο πίθηκος κάρφωσε το βλέμμα του, πάνω σε κάποια μνήματα και έβγαλε βαθύ αναστεναγμό. Η αλεπού τότε τον ερώτησε, γιατί έτσι ξαφνικά, μελαγχόλησε.
Ο πίθηκος έκανε μία χειρονομία, δείχνοντας τις ταφόπλακες και είπε:
“Πώς να μην κλάψω, όταν θωρώ, τις επιτύμβιες στήλες των δούλων και απελεύθερων που είχαμε στο πατρικό μου;”!
Η αλεπού όμως με την εξυπνάδα που την διέκρινε, απάντησε αμέσως:
“Μπορείς να λες όσα ψέματα θέλεις, αφού κανένας από αυτούς εδώ δεν πρόκειται, να σηκωθή και να σε διαψεύσει…”»!!
Το επιμύθιο, κατά τον Αίσωπο: «Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ ψευδολόγοι, τότε μάλιστα καταλαζονεύονται, ὅταν τοὺς ἐλέγχοντας μὴ ἔχωσι»!! (Έτσι γίνεται και με τους ανθρώπους που λένε ψέματα. Ξεστομίζουν με υπέρμετρο εγωϊσμό κατορθώματα εις βάρος άλλων, όταν αυτοί που μπορούν να τους διαψεύσουν, είναι απόντες)!!
Μύθος του Αισώπου.
