Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920. Η κυρά-Καίτη ευλαβέστατη με προσευχή, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία και Χριστιανική ζωή! Ο κυρ-Αλέκος, φανατικός άθεος, κομμουνιστής, αλλά πολύ δίκαιος, ελεήμων και φιλάνθρωπος. Ήξερε από φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό και έτσι συμπονούσε και βοηθούσε όσους και όπως μπορούσε.
Περάσανε τα χρόνια και ο γέρο-Αλέκος βαρειά άρρωστος, κατάκοιτος πλέον και ετοιμοθάνατος... Η γιαγιά-Καίτη, λαμπάδα δίπλα του, διακονούσε, έκλαιγε, προσευχόταν. Παιδιά και εγγόνια είχαν τις μέριμνές τους, πέρναγαν αστραπή από τους παππούδες και φεύγανε. Η γιαγιά-Καίτη παρακαλούσε τον άνδρα της:
«Να φέρουμε άνδρα μου τον παπά της ενορίας να εξομολογηθής, να Κοινωνήσεις, να μη φύγεις σαν άψυχο ζώο γιά την άλλη ζωή και κολασθής...».
Τίποτε ο γέρο-Αλέκος, της φώναζε και την απειλούσε:
«Μη φέρεις παπά στο σπίτι μας γιατί…».
Μιά νύκτα ανοιξιάτικη, ψιθύριζε κατατρομαγμένος ο κατάκοιτος στην κυρά του:
«Τρέχα γυναίκα, φοβάμαι...».
«Τί θέλεις άνδρα μου», του αποκρίθηκε εκείνη, αλαφιασμένη.
«Νά…» της απάντησε αυτός πανικόβλητος. «Δεν βλέπεις αυτόν τον αγριεμένο αράπη, τον δίμετρο που με κοιτάει άγρια και γελάει; Ποιός είναι; Πώς μπήκε στο σπίτι μας; Τί θέλει από εμένα;;».
Η γυναίκα, δεν έβλεπε τί συμβαίνει, σταυροκοπήθηκε όμως και φωτίσθηκε! Λέει, λοιπόν, στον κατατρομαγμένο άνδρα της:
«Άνδρα μου, δεν βλέπω κανέναν άλλο μέσα στο σπίτι μας, εκτός από εσένα. Είμαι όμως σίγουρη ότι, αυτός που βλέπεις είναι ο δαίμονας και ήλθε να σε κολάσει...».
Αστραπιαία ο γέροντας συνήλθε, κατάλαβε τί συμβαίνει, και λέει στην γυναίκα του:
«Εάν υπάρχει ο διάβολος, τότε υπάρχει και ο Χριστός και ο Παράδεισος, αλλά και η κόλαση. Πήγαινε γρήγορα και φέρε τον ιερέα, να με εξομολογήσει!»!
Τρέχει με χαρά η γιαγιά και φέρνει τον παπά της ενορίας.
Μόλις εξομολογήθηκε και Κοινώνησε ο μπάρμπα-Αλέκος, γαλήνεψε, έλαμψε το προσωπάκι του και πέθανε τελικά συγχωρημένος από τον Θεόν!!
