Ένας προσκυνητής κατηφόριζε ένα μεσημέρι το μονοπάτι που οδηγεί στην καλύβα του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ευρήκε πεσμένες κάτω τέσσερις καινούριες μπαταρίες, μέσα στη συσκευασία τους. Έσκυψε και τις επήρε και σκέφθηκε να τις δώριζε στον Γέροντα γιά να τις χρησιμοποιήσει σε κάποιο φακό.
Όταν έφθασε στον Γέροντα, πήρε την ευχή του και του είπε:
«Γέροντα, τώρα που ερχόμουνα ευρήκα αυτές τις μπαταρίες και σας τις έφερα, γιά να τις χρησιμοποιήσετε».
Τις επήρε ο Όσιος Παΐσιος, τις περιεργάσθηκε και στη συνέχεια ερώτησε:
«Ποιανού είναι αυτές οι μπαταρίες; Ποιός τις έχασε;»
Όμως κανείς δεν είχε χάσει μπαταρίες και κανείς δεν εμίλησε. Εκείνη τη στιγμή, προβάλλει από το μονοπάτι ένας προσκυνητής και τους πλησιάζει.
Ο Γέροντας στρέφει το βλέμμα του προς αυτόν και του λέει:
«Τί είναι λεβέντη, τί θέλεις;»
Και ο προσκυνητής του απάντησε:
«Να Γέροντα, έχω τόσο καιρό να σας επισκεφθώ και ήλθα γιά να γεμίσω τις “μπαταρίες” μου!».
Ο Άγιος γέροντας, γελώντας, του δίνει τις μπαταρίες και του λέει:
«Να πάρε αυτές, είναι γεμάτες»!