«Όταν ενθυμούμαι τον θάνατον, καταπατώ την αλαζονεία μου και κατανοώ ότι, δεν είμαι τίποτε»!!
Άγιος Δανιήλ Κατουνακιώτης (1846-1929).
Ιδού το πολύτιμο όφελος της αρετής "της μνήμης του θανάτου": Η βαθεία και ειλικρινής ταπεινοφροσύνη!!
Επί πλέον, όποιος καλλιεργεί αυτήν την ευλογημένη μνήμη της εκδημίας από την παρούσα ζωή, σκέπτεται και το αιώνιο κριτήριο του Θεού, και με τα καλά και θεάρεστα έργα του προετοιμάζει την καλή απολογία του!
Άρα, η ευλογημένη «μνήμη του θανάτου», νικά τον εγωϊσμό, καλλιεργεί ταπεινά την φιλαδελφία και καθιστά τον άνθρωπο κατοικητήριο του Θεού, επειδή με επίγνωση και σε συνέχεια εκτελεί τις εντολές Του!
