Ήταν δύο φίλοι που βαδίζανε μαζί στον ίδιο δρόμο, όταν ξαφνικά παρουσιάσθηκε μπροστά τους μία αρκούδα. Τότε, ο ένας από αυτούς, πρόφθασε να σκαρφαλώσει σε κάποιο δένδρο και κρύφθηκε εκεί. Όσο γιά τον άλλον, ακριβώς τη στιγμή που κινδύνευε να τον αρπάξει η αρκούδα, αυτός σωριάσθηκε κάτω στο έδαφος και υποκρινόταν τον πεθαμένο.
Η αρκούδα, λοιπόν, έφερε κοντά του την μουσούδα της και τον οσφραινόταν γύρω-γύρω· ο ανθρωπάκος, όμως, κρατούσε την ανάσα του. Φημολογείται, βλέπετε, ότι το θηρίο αυτό δεν αγγίζει τους πεθαμένους.
Μετά από αρκετή ώρα, σηκώθηκε και έφυγε η αρκούδα. Αμέσως, αυτός που είχε σκαρφαλώσει στο δένδρο, κατέβηκε και έτρεξε στον πεσμένο φίλο του ρωτώντας τον:
«Καλά τί σου ψιθύριζε τόση ώρα η αρκούδα στο αυτί;».
Εκείνος, τότε, λέει στον φίλο του:
«Αγαπητέ, η αρκούδα μου είπε: “Κοίτα καλά, μην τυχόν και ξαναταξιδέψεις, συντροφιά με φίλους που σε παρατούν σύξυλο στον κίνδυνο!”»!!
Μύθος του Αισώπου.
Το επιμύθιο, κατά τον Αίσωπο: «Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι, τοὺς γνησίους τῶν φίλων αἱ συμφοραὶ δοκιμάζουσιν!» (Ο μύθος δηλώνει ότι, οι γνήσιοι φίλοι φαίνονται στα πολύ δύσκολα και τις πραγματικές συμφορές)!
