Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

ΠΕΝΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ.


Ο ιεροδιάκονος Πάμπο (1852 – 1883) έζησε στο νησί Βαλαάμ, όπου υπηρετούσε στην γραμματεία του εκεί εγκατεστημένου Μοναστηριού. Αγαπούσε πολύ την φύση και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του παρατηρώντας τα φυσικά φαινόμενα της περιοχής και ιδιαίτερα της λίμνης Λατόγκα.

Ο πατήρ Πάμπο είχε μεγάλη αγάπη στους κόρακες, τους οποίους έτρεφε καθημερινά από το δικό του φαγητό. Στις 27 Νοεμβρίου του 1883 αναπαύθηκε εν Κυρίω μετά από σύντομη ασθένεια. Την ημέρα της κηδείας του, όλοι οι κόρακες της περιοχής πήγαν και στάθηκαν στην στέγη του Ναού των Αγίων Πέτρου και Παύλου, όπου ψαλλόταν η εξόδιος Ακολουθία, σχίζοντας τον αέρα με τα κρωξίματά τους, λες και πενθούσαν κι αυτοί την απώλεια του ευεργέτη τους.

Την ώρα που το σκήνωμά του μεταφερόταν από το Καθολικό στον τόπο της ταφής του, όλο το σμήνος των πουλιών ακολούθησε την πομπή, συνεχίζοντας να κράζουν θλιμμένα. Μάλιστα, όταν η πομπή έφθασε στην δυτική πύλη του Μοναστηριού, όπου εψάλη ένα Τρισάγιο, οι κόρακες στάθηκαν στα γύρω δέντρα, περιμένοντας να τελειώσει, και μετά ακολούθησαν όλοι την πομπή μέχρι το Κοιμητήριο. Εκεί στάθηκαν και πάλι επάνω στα δέντρα, γεμίζοντας τον αέρα με τις θλιμμένες φωνές τους.

Οι Πατέρες έψαλαν το «Αιωνία η μνήμη» και μετά αναχώρησαν. Τα κοράκια όμως, πιστά στον ευεργέτη τους, έμειναν εκεί, πετώντας επάνω από τον τάφο του πατέρα Πάμπο. Τα κρωξίματά τους ακούγονταν όλη την νύχτα μέχρι πέρα μακριά.


Αδελφοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!



Πηγή: ΖΩΑ ΑΓΙΑΣΜΕΝΑ

Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.

Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"