Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

«79 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940»…


Αιδεσιμολογιώτατε, Σεβαστοί πατέρες, Κύριε Δήμαρχε εντιμότατοι άρχοντες, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι.
Δεν γνωρίζω, 79 χρόνια μετά ,πώς καταγράφεται στη συνείδηση του καθενός μας το μεγαλειώδες έπος του 1940!  Εν πάση, όμως, περιπτώσει, οφείλω από το περίσσευμα της πλήρους ευγνωμοσύνης καρδιάς μου, προς τους αείμνηστους ηρωϊκούς πατέρες και μητέρες μας, να καταθέσω δύο ταπεινές σκέψεις στην ιερή μνήμη τους.
Εκείνοι οι απλοί αλλά εμπνευσμένοι άνθρωποι, εμπλουτισμένοι με βαθειά πίστη στο Θεό και την Εκκλησία μας, αλλά και έμπλεοι αγάπης προς την ευλογημένη Πατρίδα μας, πριν να κληθούν για να δώσουν το παρόν στο Εθνικό προσκλητήριο, δεν είχαν καν σκεφθή  ότι, μέσα από έναν τέτοιο αγώνα, θα ανεδεικνύοντο σε δαφνοστεφείς ήρωες!! Στην ιδιωτική τους ζωή ήσαν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου, κατά συντριπτική πλειοψηφία, που όχι μόνο Πανεπιστημιακούς τίτλους δεν είχαν, αλλά ούτε καν απολυτήρια του Δημοτικού Σχολείου δεν κατείχαν...
Τα υψηλά όμως ιδανικά στα οποία ήσαν θεμελιωμένοι ακράδαντα, τους έδωσαν τη δύναμη την κρίσιμη ώρα, να αγωνισθούν εναντίον του αγρίου δικεφάλου φασιστικού και ναζιστικού θηρίου και να αναδειχθούν, σε υπέρτατες φυσιογνωμίες στο πάνθεο των ηρώων!! Αυτό σημαίνει ότι, οι υψηλές ιδέες και οι μεγάλες αξίες καλλιεργούνται στον εσωτερικό κόσμο του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου, μέσα στο πρωτογενές και βασικό κύτταρο μιας υγιούς οικογένειας!!
Αυτό όμως που τότε ήταν δεδομένο για όλους, δυστυχώς σήμερα είναι το ζητούμενο… Ευκαιρίες για μόρφωση πολυεπίπεδη έχουν σήμερα όλοι οι ελληνόπαιδες, αλλά και οι ξένοι που εγκαθίστανται ή παρεπιδημούν στην Πατρίδα μας. Τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά, παρέχονται στα παιδιά μας πολύ εύκολα, όπως επίσης και η δυνατότητα της φοιτήσεως σε διάφορα Πανεπιστήμια της ημεδαπής και του εξωτερικού.  Αυτά, όμως, το μόνο που προσφέρουν είναι μία στείρα γνώση και στις μέρες μας δεν διασφαλίζουν ούτε καν μία αξιοπρεπή εργασιακή προοπτική…
Μπορούμε, όμως, να ελπίζουμε ότι, τα εγγόνια και τα δισέγγονα των ηρωϊκών μορφών του 1940, έχουν τις δυνατότητες να ανταποκριθούν σε ένα ανάλογο κάλεσμα όπως εκείνο, με το ίδιο σθένος, την ίδια δύναμη και τη γεμάτη πίστη, ενθουσιασμό και υπομονή καρδιά;; Όποιος και αν ερωτηθή πάνω σε αυτό και θελήσει ειλικρινά να απαντήσει, είναι βέβαιο ότι, με πόνο και θλίψη θα σκύψει το κεφάλι για να αποφύγει να ομολογήσει την πικρή αλήθεια…
 
Και αυτό ασφαλώς συμβαίνει, όχι απλά γιατί δεν υπάρχει το υγιές κύτταρο της οικογένειας, αλλά επειδή λείπει ολοκληρωτικά η οικογένεια...
 
Ποιός μπορεί να αμφισβητήσει  αυτή τη  μεγάλη και πικρή αλήθεια;; Η καθίζηση και η παρακμή, άρχισε αμέσως μετά τη φοβερή και καταματωμένη δεκαετία του 1940 έως 1950 και μας οδήγησε σε αυτό το εφιαλτικό αποτέλεσμα, που ζούμε σήμερα… Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό;;
      Το 1940, οι ελληνικές οικογένειες μπορεί να ήσαν πτωχές και ολιγογράμματες, αλλά είχαν  σταθερό θεμέλιο και πνευματικό όραμα!! Για παράδειγμα, είχαν πολλά και γερά παιδιά, άξια να ανταποκριθούν στις οικογενειακές απαιτήσεις, στις κοινωνικές τους υποχρεώσεις αλλά και στο Εθνικό τους καθήκον, όταν το καλούσε η ανάγκη.
Σήμερα μέσα από την εκθεμελίωση των πνευματικών μας ερεισμάτων, την καταβαράθρωση των ηθικών και πνευματικών μας αξιών, και την πρωτοφανή αλλοτρίωση και αποξένωση μας από τις ιερές παραδόσεις της Φυλής μας, κατά κοινή ομολογία, έχουμε καταντήσει μία κοινωνία χωρίς όραμα και προοπτική, έτοιμοι γιά κάθε μορφής εποικισμό και υποδούλωση, και με μοναδικό και εφήμερο όνειρο, λίγα  ευρώ περισσότερα στις τσέπες μας και ει δυνατόν σε ένα λογαριασμό στις Τράπεζες. Έτσι, όμως, τα Έθνη και οι Λαοί  (και συγκεκριμένα το δικό μας Ελληνορθόδοξο Έθνος), όχι μόνο ήρωες δεν μπορούν να αναδείξουν και τους ηρωικά πεσόντες άξια να τιμήσουν, αλλά διατρέχουν τον μείζονα κίνδυνο, να διαγραφούν από την Ιστορία και να αποτελέσουν παρελθόν, χωρίς την παραμικρή προοπτική για το μέλλον…
Και  αυτά δεν αποτελούν κινδυνολογία, αλλά την πραγματική αλήθεια, που ακόμα και μέσα  από τις στατιστικές επιβεβαιώνονται και αποτυπώνονται ωμά. Ας σημειώσουμε και κάτι τελευταίο (μία τέτοια ιστορική ημέρα!!), αλλά πολύ σημαντικό, που έμμεσα και πιο πάνω ακροθιγώς το αναφέραμε.
Η Ελλάδα μας το 1940 είχε και καρδιά, αλλά και παιδιά πολλαπλάσια από τους ηλικιωμένους που μπορούσαν να τη  διαφεντέψουν. Σήμερα, μέσα από την υπογεννητικότητα και τις φοβερές εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις κατ’ έτος, και αριθμητικά σβήνουμε και έχουμε καταντήσει Χώρα γερόντων…

Τα μηνύματα επομένως της σημερινής μεγαλειώδους ημέρας είναι:
 Να ανακρούσουμε άμεσα πρύμναν, να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές μας ρίζες, να στηρίξουμε την Ελληνορθόδοξη οικογένεια, να αφήσουμε κατά μέρος όλες τις επικίνδυνες και ανόητες ψευτοπροοδευτικές προτάσεις για άλλου τύπου συμβιώσεις και νομικίστικες συνυρπάξεις, που τινάζουν στον αέρα ό,τι υπόλοιπο έχει απομείνει από την Ελληνορθόδοξη Πατρίδα μας και να εμπνεύσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, αυτό το οποίο τόσο απλά και λιτά, αλλά και με τόση πίστη και ελπίδα μετέδωσαν σε μας οι ευλογημένοι παππούδες και πατεράδες μας, που καθημαγμένοι βγήκαν μέσα από τα ερείπια του Γερμανοϊταλικού πολέμου, της φοβερής Κατοχής και του φρικτού Εμφυλίου:
      «Νεοέλληνες, αγαπητά μας παιδιά, στηριχθήτε στις Προαιώνιες Αξίες!!!
Στραφείτε ταπεινά και με βαθειά πίστη, και αγκαλιάστε τον Θεό και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας!!
Αγαπήστε την Ελλάδα μας, που εδώ και 5.000 τουλάχιστον χρόνια μεταδίδει φως και πολιτισμό σε όλο τον Κόσμο, και αναδεικνύει ηρωϊκά παλληκάρια, που γράφουν τις ολόχρυσες σελίδες στην Παγκόσμια Ιστορία.
Ξαναχτίστε το οικοδόμημα της παραδοσιακής Ελληνοχριστιανικής Οικογένειας, διότι αυτή αποτελεί το πραγματικά υγιές φυτώριο, από το οποίο βγαίνουν οι Άγιοι και οι Ήρωες, οι Ιερομάρτυρες και οι Εθνομάρτυρες»!!!

Τότε, με απόλυτη βεβαιότητα, την παρακμή θα διαδεχθή η ακμή, την θλίψη η χαρά, την απελπισία η βέβαιη ελπίδα, το πονεμένο δάκρυ το φωτεινό χαμόγελο  και τη σκοτεινή ηττοπάθεια η ηλιόλουστη προοπτική της νίκης και της επιτυχίας!!!

Ζώρζος Μ. Μιχαήλ 
Δάσκαλος Γενικής και Ειδικής Αγωγής