ΤΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΛΥΚΑΙΝΑΣ..!

     Ένας ερημίτης ζούσε κάποτε στην έρημο της Αιγύπτου μέσα σε μια καλύβα, που ίσα-ίσα τον χωρούσε. Μοναδική του παρέα ήταν μιά λύκαινα, που τον επισκεπτόταν κάθε ημέρα την ώρα του φαγητού. Στεκόταν έξω από την πόρτα του και περίμενε να τελειώσει το φαγητό του, για να της δώσει ένα κομμάτι ψωμί. Καθώς το έπαιρνε, του έγλυφε το χέρι και του έγνεφε με το κεφάλι της, σαν να τον ευχαριστούσε, και ύστερα έφευγε.

     Μιά ημέρα επισκέφθηκε τον ερημίτη ένας αδελφός. Αφού πέρασαν αρκετές ώρες μαζί και ήλθε η ώρα να φύγει, ο ερημίτης βγήκε από την καλύβα για να τον ξεπροβοδίσει. Ξεμάκρυναν αρκετά, με συνέπεια ο Γέροντας να μην προλάβει να επιστρέψει για το βραδινό φαγητό. Ωστόσο, η λύκαινα ήταν συνεπής στην ώρα της. Μόλις κατάλαβε πως η καλύβα ήταν έρημη, μπήκε μέσα, «άρπαξε» ένα ψωμί από το καλάθι που κρεμόταν σε μιά γωνιά και έφυγε. 
     Όταν επέστρεψε ο ερημίτης, είδε ότι του λείπει ένα καρβέλι και κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Η λύκαινα δεν φάνηκε τις επόμενες ημέρες, κάτι που λύπησε τον Γέροντα και τον έκανε ν' ανησυχεί. Η λύκαινα ήταν το μοναδικό ζωντανό πλάσμα που τον συντρόφευε. Έτσι άρχισε να προσεύχεται γι' αυτήν.

     Πέρασαν επτά ημέρες και η λύκαινα έκανε και πάλι την εμφάνισή της. Πήγε δειλά-δειλά και στάθηκε σε κάποια απόσταση από την πόρτα της καλύβας, με το κεφάλι κατεβασμένο, σαν να περίμενε κάποια επίπληξη. Μόλις την αντίκρυσε ο ερημίτης, ένοιωσε τέτοια ανακούφιση, που την πλησίασε τρέχοντας και της εθώπευσε στοργικά το κεφάλι. Ύστερα την ωδήγησε μέσα στην καλύβα και την φίλεψε με μιά διπλή μερίδα. Το ζώο άρχισε να του γλύφει τα χέρια με περισσή χαρά, σαν να ευχαριστούσε τον Γέροντα που την συγχώρησε. Από τότε, άρχισε και πάλι τις καθημερινές του επισκέψεις στον άνθρωπο του Θεού.

Πηγή: ΗΛΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΥΕΙ.

Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.

Εκδόσεις "Ο Άγιος Στέφανος".

Πολλές ευχαριστίες στην αδελφή Θ.Τ. για την επιμέλεια της εικόνας