Είπε κάποιος προσκυνητής στον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, αυτό το άρρωστο παιδάκι, που έφεραν σήμερα οι γονείς του, πολύ ταλαιπωρείται…».
Και Εκείνος του απαντά:
«Ε, σιγά-σιγά, θα ξεπεράση την αρρώστια του, αλλά θα του μείνη μία ευαισθησία, γιά να θυμάται την αρρώστια του, και αυτή η ευαισθησία θα το βοηθάη πνευματικά!»!
Και είπε πάλι ο προσκυνητής:
«Και τα παιδάκια, Γέροντα, που έχουν λευχαιμία πολύ υποφέρουν…».
Και απάντησε ο αγιασμένος γέροντας:
«Αυτά, πολύ τα βοηθάει η Θεία Κοινωνία!!!
Πολλά παιδάκια ξεπέρασαν την αρρώστια τους, με την Θεία Κοινωνία!
Όταν διαβάζουμε τον 145ο Ψαλμό, με τον οποίο παρακαλούμε τον Θεόν να σταματήσουν οι αιμορραγίες, να προσευχώμασθε να βοηθήση ο Θεός τα παιδάκια που έχουν λευχαιμία, αλλά και να υπάρχη αίμα στα Νοσοκομεία, γιά τα παιδιά που έχουν μεσογειακή αναιμία.
Τα παιδιά αυτά περνούν μαρτύριο, μεγαλύτερο και από το μαρτύριο των παιδιών που έσφαξε ο Ηρώδης! Τα παιδάκια έχουν καθαρό μισθό από την ταλαιπωρία της αρρώστιας, γιατί δεν έχουν αμαρτίες! Πόσα μικρούτσικα παιδιά θα δούμε στην άλλη ζωή, να είναι με το μαρτυρικό, το αγγελικό, τάγμα εκείνων των νηπίων!! Μωρά δύο μηνών, να τα εγχειρίζουν, να τους βάζουν ενέσεις, ορούς… Πού να βρουν φλέβα στα καϋμένα...;;; Τα τρυπούν από εδώ-από εκεί... Να βλέπης παιδάκι να έχη όγκο στο κεφάλι και να του κάνουν ακτίνες, να βάζουν κάτι καλώδια σε ένα τόσο δα κεφαλάκι... Εδώ ένας μεγάλος δεν μπορεί να αντέξη, που να αντέξουν τα παιδάκια...;;;».
Και ο προσκηνητής ερώτησε:
«Αυτά τα παιδάκια, Γέροντα, τελικά θεραπεύονται ή πεθαίνουν;»
Και ο Άγιος απήντησε:
«Ε, πολλά φυσικά πεθαίνουν, αλλά και οι γονείς πώς να τα αφήσουν…».
Και ξαναρώτησε ο προσκυνητής:
«Γέροντα, αξίζει τον κόπο οι παιδίατροι να προσπαθούν να διατηρήσουν στην ζωή τα πρόωρα βρέφη;».
Και ο Άγιος Παΐσιος απήντησε:
«Οι γιατροί πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν και παράλληλα να προσεύχωνται γι’ αυτά και να λένε:
“Θεέ μου, αν είναι αυτό το παιδί να ζήση και να υποφέρη σε όλη του την ζωή, τότε, Σέ παρακαλώ, να το πάρης”.
Να φροντίζουν, όμως, να βαπτίζωνται τα βρέφη, και τότε θα τους προϋπαντήσουν στον Παράδεισο με αναμμένη λαμπάδα!
Και όταν είναι μεγαλύτερα τα παιδιά, πρέπει οι γιατροί πολύ να προσέξουν, πώς θα πουν την διάγνωση.
Σε οκτώ χρονών παιδάκι, είπε ο γιατρός:
“Θα τυφλωθής…!”.
Έρχεται, τότε, και μου λέει και ο πατέρας, μπροστά στο παιδί:
“Το επήγαμε στο Εξωτερικό γιά εξετάσεις και μας είπαν ότι θα τυφλωθή...”.
Και καλά να είναι το
παιδί, η στενοχώρια μπορεί να το κτυπήση όπου έχει ευαισθησία. Πόσο μάλλον αν
είναι άρρωστο...»!!!
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου
Αγιορείτου Λόγοι / «Οικογενειακή Ζωή» (2ο Κεφάλαιο).
Ι. Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή.
