Ο πατέρας μου ο Α. ήταν ένα πολύ καλός άνθρωπος σε όλη την διάρκεια της ζωής του. Μα είχε σαν άνθρωπος και αυτός ελαττώματα... Και ένα τόσο καλό άνθρωπο, ο Θεός θέλησε να τον διορθώση, με τον παρακάτω τρόπο:
<<Ο παππούς μου (ο πατέρας του πατέρα μου) είχε κάνει μία εγχείρησι παλαιότερα, και από νέος κούτσαινε. Αυτό το κουσούρι του παππού, ο «ψηλομύτης» πατέρας μου, δεν μπορούσε να το ανεχθή… Απέφευγε, λοιπόν, να κυκλοφορή με τον πατέρα του στο χωριό, γιά να μην τον βλέπουν οι συγχωριανοί του παρέα με τον κουτσό πατέρα του...
Μεγάλωσε ο πατέρας μου, και έφυγε από το χωριό, παντρεύθηκε μία Αθηναία, την μητέρα μου. Καμάρωνε πολύ να έχη πλάϊ του μία τόσο όμορφη κοπέλα και να βαδίζη μαζύ της στους δρόμους!
Όμως, μόλις έξι μήνες μετά τον γάμο τους, η μητέρα μου αρρώστησε από κάποια σοβαρή ασθένεια των οστών, και από τότε, άρχισε να κουτσαίνη…
Η μητέρα μου κούτσαινε, έντονα, σ’ όλη της την ζωή…
Η ίδια μου διηγήθηκε πως κάποτε ο πατέρας μου, της εξομολογήθηκε ότι, ως νέος υποτιμούσε τον πατέρα του και της είπε συγκεκριμένα:
«Ο Θεός με τιμώρησε, με την αναπηρία σου, γιά την υψηλοφροσύνη μου... Εφρόντισε να παντρευθώ μία γυναίκα που θα αρρώσταινε, ώστε πλέον, σ’ όλη μου την ζωή, να βαδίζω πλάϊ σε μία γυναίκα που κουτσαίνει»>>!!
Πηγή κειμένου:oodegr
