Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΩΝ, ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΣ!!

 

<< Δεν ευρίσκεται τόπος ή οπή απ’ όπου να λείπει ο Θεός! Πρέπει και ημείς οι ευσεβείς Χριστιανοί, όταν θέλωμεν να κάμωμεν καμμίαν αμαρτίαν, να στοχαζώμεθα  ότι,  ο Θεός  είναι  μέσα  εις  την  καρδίαν  μας,  είναι Πανταχού Παρών και μας βλέπει. Να εντρεπώμεθα τους Αγγέλους, τους Αγίους, και μάλιστα τον Άγγελον τον Φύλακα της ψυχής μας, οπού  μας  βλέπει.  Από  ένα  μικρόν  παιδίον  εντρεπόμεθα,  όταν  θα κάμωμεν την αμαρτίαν, και πώς να μην εντρεπώμεθα από τόσους Αγίους και Αγγέλους;;

Ο Πανάγαθος και Πολυέλεος Θεός, αδελφοί μου, έχει πολλά και διάφορα ονόματα. Λέγεται και Φως, και Ζωή, και Ανάστασις! Όμως το  κύριον  Όνομα  του  Θεού  μας, είναι  και  λέγεται  Αγάπη! 

«ΜΝΗΣΘΗΤΙ ΚΥΡΙΕ, ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΣΟΥ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ»!!!

 

Νο 2/4 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ.

 

ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!

 

Νο 1/4 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ.

ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ!!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ!!

 

1. Πρέπει να γνωρίζωμε ότι, οι αρετές είναι δεμένες μεταξύ τους, αποτελώντας μιά ιερή αλυσίδα:

Έτσι η προσευχή ξεκινάει από την αγάπη!

Η αγάπη από τη χαρά!

Η χαρά από την πραότητα!

Η πραότητα από την ταπεινοφροσύνη!

Η ταπεινοφροσύνη από τη διακονία!

Η διακονία από την ελπίδα!

Η ελπίδα από την πίστη!

Η πίστη από την υπακοή!

Η υπακοή από την απλότητα!

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ, Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΑΣ!!

 

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΗ ΣΚΕΨΙ ΤΟΥ Φ.ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ!!

 

<< Οι άνθρωποι καταντήσανε σαν άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσα ένα σωρό σκουπίδια, εκθέσεις με τερατουργήματα, ποδόσφαιρα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία (που μετριέται η εμορφιὰ με τη μεζούρα),

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ!

 

Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ, ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ!!

 

<< Κάποτε στον ανταρτοπόλεμο, (1944-1949),  οι αντάρτες, μας είχαν αποκλείσει έξω από ένα χωριό και οι στρατιώτες θα έριχναν κλήρο, ποιός θα πήγαινε στο χωριό για εφόδια.

«Θα πάω εγώ», είπα.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΣΟΦΙΑΣ

 

ΕΠΩΦΕΛΗΣ, ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΙΣ!

 

Μία μέρα ένας Άγγελος, αποφάσισε να ανοίξει ένα “κατάστημα” στη Γη. Μόλις μαθεύτηκε το νέο, ότι άνοιξε το “κατάστημα”, όλοι έτρεξαν να περιεργασθούν και να αγοράσουν ότι τους έλειπε...

«Τί πουλάς, Άγγελε;», τον ερώτησε ο πρώτος πελάτης που έφθασε.

«Κάθε καλό του Θεού», απάντησε ο Άγγελος.

«Και κοστίζουν ακριβά;», ξαναρώτησε ο πελάτης.

«Όχι... Όλα τα Αγαθά του Θεού είναι δωρεάν!!»

Ο πελάτης, έκπληκτος, δεν μπορούσε να το εξηγήσει... Κοίταζε με θαυμασμό και απορία τα ράφια του καταστήματος, γεμάτα με τα “μπουκάλια της αγάπης”, τα “πακέτα της ελπίδας”, τα “κουτιά της ειρήνης”, τα “βάζα της ευτυχίας και της χαράς” και άλλα πολλά και σπουδαία!!

Κάποια στιγμή, αποφασισμένος, και αφού είχε ανάγκη από όλα εκείνα που έβλεπε μπροστά του, είπε στον Άγγελο:

Η ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!!

 

ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΗΠΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑ!!!

 

           Πρέπον και εύλογον είναι, Χριστιανοί μου, καθώς μαθαίνουμε από το Άγιον Ευαγγέλιον και από τας Θείας Γραφάς, να αρχίζομεν την  διδασκαλίαν  μας  από  τον  Θεόν  και  όταν  τελειώσωμεν,  να ευχαριστήσωμεν  τον  Θεόν!

Όχι  πως είμαι  άξιος  ν’  αναφέρω  το όνομα του Θεού μου, αλλά ο Θεός το καταδέχεται διά την ευσπλαχνίαν Του. Αφήνομεν λοιπόν, αδελφοί μου, τας φλυαρίας των ασεβών, των αιρετικών, των αθέων, και λέγομεν μόνον όσα το Πνεύμα το Άγιον εφώτισε  τους  Αγίους  προφήτας  Αποστόλους  και  Πατέρας  της Εκκλησίας μας, και μας έγραψαν, και πάλιν όχι όλα να τα ειπούμεν, διότι δεν είναι δυνατόν.

Θέλομεν χρόνους και καιρούς, αλλά μερικά οπού  φαίνονται  αναγκαιότερα και  όστις  είναι  φιλομαθής  ας ζητήσει  να μάθη  και  τα  υπόλοιπα. Ο Πανάγαθος  λοιπόν,  αδελφοί μου,  και  Πολυέλεος  Θεός  είναι  Ένας,  και  όποιος  λέγει  ότι  είναι πολλοί θεοί, είναι διάβολος…  Είναι δε και Τριάς, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Μία Φύσις, Μία Δόξα, Μία Βασιλεία, Ένας Θεός!!! Είναι δε  Ακατάληπτος, Κύριος,  Ανερμήνευτος, Παντοδύναμος, Όλος  Φως, Όλος  Χαρά,  Όλος  Ευσπλαχνία,  Όλος Αγάπη!!! Δεν έχομεν κανένα παράδειγμα να παρομοιάσωμεν την Αγίαν Τριάδα, επειδή και δεν ευρίσκεται  άλλο  εις  τον  κόσμον. Μα διά  να  λάβει  παραμικρήν βοήθειαν ο νους μας, φέρουν μερικά παραδείγματα οι Θεολόγοι της Εκκλησίας μας.

Ο ΕΚΟΥΣΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΟΔΗΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ!!

 

ΩΦΕΛΙΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΑΣΤΕΙΑ !!

 

Ένας προσκυνητής κατηφόριζε ένα μεσημέρι το μονοπάτι που οδηγεί στην καλύβα του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής, ευρήκε πεσμένες κάτω τέσσερις καινούριες μπαταρίες, μέσα στη συσκευασία τους. Έσκυψε και τις επήρε και σκέφθηκε να τις δώριζε στον Γέροντα γιά να τις χρησιμοποιήσει σε κάποιο φακό.

Όταν έφθασε στον Γέροντα, πήρε την ευχή του και του είπε:

«Γέροντα, τώρα που ερχόμουνα ευρήκα αυτές τις μπαταρίες και σας τις έφερα, γιά να τις χρησιμοποιήσετε».

Τις επήρε ο Όσιος Παΐσιος, τις περιεργάσθηκε και στη συνέχεια ερώτησε:

ΤΟ ΨΗΛΑΦΗΤΟΝ ΣΚΟΤΟΣ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ…

 

ΤΟ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΟΝ ΜΕΓΑΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΠΛΟΤΗΤΟΣ!!!

 

«Ποιός άρχοντας, ποιός βαθύπλουτος, έζησε σαν τον παπα-Πλανά, που δεν είχε “πού την κεφαλήν κλίνη”;; Ποιός δοξασμένος, αγαπήθηκε όσο αγαπήθηκε εκείνος, που κρυβότανε γιά να μη τον δει κανένας;; Ποιός ρήτορας; στάθηκε πιό εκφραστικός από τον παπα-Νικόλα, που ψεύδιζε σαν νάτανε κανένα νήπιο;;

«ΠΟΙΗΣΙΝ ΔΕ ΧΕΙΡΩΝ ΑΥΤΟΥ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ» (Ψαλμ.IH’2’)!!!

 

«ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ»...

 «ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΧΑΨΟΥΜΕ;;;»

 Η λέξη ντροπή, δεν είναι δυνατόν να αποδώσει το αίσχος που επαρουσίασαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ), με την έκδοση σειράς γραμματοσήμων κατά της… ομοφοβίας…!

  Προσπαθούν να μας πείσουν οι ιθύνοντες ότι, μ’ αυτόν τον τρόπο προστατεύουν τα δικαιώματα της ιδιότυπης αυτής μειονότητας…!

Τα δικαιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας, ποιός θα τα προστατεύσει;;;

«Η ΑΠΙΣΤΙΑ… ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ»!

 

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ!!!

 

Ένας νεαρός, ο οποίος είχε σπουδάσει ηλεκτρονικός, ακούγοντας τόσα πολλά γιά τον γέροντα Παΐσιο, υποπτευόταν ότι ο γέροντας είχε τοποθετήσει στην στέγη της Καλύβης του, στον φράχτη και στον γύρω χώρο, κεραίες, μικρόφωνα και πομπούς, γιά να καταγράφει τις συνομιλίες των επισκεπτών και να παρουσιάζεται ύστερα ως διορατικός... Αποφάσισε λοιπόν να τον επισκεφθή, γιά να ερευνήσει, αν θα μπορούσε, τον χώρο.

Ενώ επερίμενε έξω από τον φράχτη στην Παναγούδα μαζί με άλλους είκοσι περίπου επισκέπτες (αυτός ήταν από τους τελευταίους), εβγήκε ο Όσιος, εσήκωσε το χέρι του και δείχνοντάς τον φώναξε:

«Ε, παλληκάρι, έλα εσύ μπροστά, σε παρακαλώ».

«Σε εμένα μιλάτε;», ρώτησε εκείνος.

«Ναι, σ’ εσένα».

Ο Όσιος άνοιξε την πόρτα, τον επήρε και επήγαν πίσω από το Καλύβι.

ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ!!

 

ΜΕΓΑΛΑΙ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙ…

 

<< Κάποιος είχε έναν συγγενή του στο Νοσοκομείο. Κάποια ημέρα, πέρασε ένας βιβλιοπώλης από εκεί και τον ερώτησε ο υγιής συγγενής εάν είχε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο, που να μιλάει γιά την αρρώστεια και τον πόνο, ώστε να παρηγορηθή ο άρρωστος συγγενής του.

Πράγματι του έδωσε ένα.

Μετά από κάποιες ημέρες, ξαναπέρασε ο βιβλιοπώλης από το θάλαμο εκείνου του ασθενούς και ερώτησε τον συγγενή του:

«Πώς πάει ο άνθρωπός σου;».

ΑΥΤΗ Η ΣΚΕΨΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΝ!!

 

Η ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ!!

 

Κάποτε ένα νέο παιδί, πήγε γιά εξομολόγηση, ήταν απελπισμένο από μία επαναλαμβανόμενη αμαρτία του και ο πειρασμός τον έφτασε στο σημείο να βρει ένα όπλο και να σκέπτεται να αυτοκτονήσει…

Ο πνευματικός του, προσπαθούσε πολύ καιρό να τον πείσει με αγάπη και υπομονή να βγάλει τον πειρασμό της απελπισίας από μέσα του, μάταια όμως... Τελικά του πρότεινε, να πάει στο Μοναστήρι του γέροντα Ιακώβου του Τσαλίκη στην Εύβοια, γιά να πάρει την ευχή του Γέροντα και να βοηθηθή στο πρόβλημά του.

Ω ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΑ ΘΥΓΑΤΗΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!!!

 

Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ!!

  

<<Αφού εξομολογηθούμε, θα φροντίσουμε να κάνουμε έναν έλεγχο με προσοχή στον εαυτό μας, μη τυχόν φταίξαμε σε κάποιον. Αν η συνείδησή μας μάς ελέγχει, είμασθε υποχρεωμένοι να πλησιάσουμε αυτόν που πικράναμε και να του ζητήσουμε με μεγάλη ταπείνωση να μας συγχωρήσει. Και αν ακόμη κάποιος μας πίκρανε πολύ, αυτόν θα τον πλησιάσουμε και θα του δώσουμε το χέρι με αγάπη Χριστού!

«ΕΣΤΩ ΑΠΟ ΛΙΓΟ… ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΤΗΝ ΕΥΧΗ» (Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)!!!

 

«Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

 

<< Ήταν ένα παλικάρι που ήταν πολύ πιστό, είχε όμως έναν πατέρα άπιστο και η στενοχώρια του ήταν πολύ μεγάλη. Έκανε πολλή προσευχή, γιά να δώσει ο Θεός στον πατέρα του, μετάνοια.

Κάποια στιγμή, λοιπόν, ο πατέρας του αρρώστησε βαρειά και τον πήγε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα. Εκεί προσπάθησε πάλι με κάθε τρόπο να τον πείσει να εξομολογηθή, αλλά μάταια...

«ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ ΤΗΝ ΕΑΥΤΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΚΑΤΕΡΓΑΖΕΣΘΕ» (Φιλίππ.Β’12’)!!!

 

«Η ΠΙΣΤΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΝΕΚΡΑ ΕΣΤΙΝ» (Ιακώβ. Β’26’)!!!

 

Ένας βαρκάρης είχε χαράξει στα δύο κουπιά της βάρκας του, τις λέξεις «πίστη» και «έργα».

Κάποιος από περιέργεια ερώτησε τον βαρκάρη τί σημαίνουν αυτές οι δύο λέξεις.

Ο βαρκάρης τότε απάντησε: «Πρώτα θα σου δείξω και μετά θα σου εξηγήσω…», και πήρε το κουπί που ήταν χαραγμένη η λέξη «πίστη», κωπηλάτησε μόνο με αυτό και η βάρκα άρχισε να διαγράφει κύκλους, χωρίς όμως να προχωρεί...

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ!!!

 

ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΠΛΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ!!

 

Ο γ. Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, κάποτε εδιηγήθηκε στους υποτακτικούς του την εξής ωφέλιμη ιστορία, από τους παλαιούς Πατέρες:

 << Κάποιος είχε τρεις φίλους. Με τον πρώτο φίλο, κάθε ημέρα περνούσε καλά. Είχε και δεύτερο όπου και με εκείνον περνούσε καλά. Όχι όμως όπως με τον πρώτο. Λιγότερο καλά. Είχε και τρίτο φίλο… Δυστυχώς τον έβλεπε κάπου-κάπου, αλλά πιό ψυχρά.

Κάποια στιγμή, ήλθε είδηση από τον Βασιλιά, ότι κατηγορείται γιά κάποιο έγκλημα και ότι πρόκειται να δικασθή γι’ αυτό.

Τρέχει στον πρώτο φίλο του και του λέει:

«Φίλε μου, ο Βασιλιάς ζητάει να με δικάσει γιά κάποιο έγκλημα και σε παρακαλώ βοήθησέ με και έλα να με υπερασπισθής ενώπιον του Βασιλέα».

Και ο φίλος τού απαντά:

«ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΖΗΣΩΜΕΝ» (Α’ Πέτρου Β’24’)!!!

 

Η ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ, ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ!!

 

<< Όταν ο αδελφός μας σφάλλει, εμείς πρέπει να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός, όταν τον σταύρωναν, παρακαλούσε τον Ουράνιο Πατέρα του να συγχωρήσει τους σταυρωτές του, διότι δεν ήξεραν τί κάνουν.

Χωρίς θυσία, με την κατάκριση μας, σπρώχνουμε τον αδελφό μας που αμάρτησε, να πέσει πιό χαμηλά, ενώ με τη σιωπηλή θυσία της αγάπης μας και τη μυστική προσευχή μας γιά εκείνον, ξυπνάμε τη συνείδησή του, που σηκώνεται και τον κατηγορεί και έτσι μετανοεί και διορθώνεται!

 Δεν είναι όλοι φονιάδες, ούτε όλοι παλιάνθρωποι που κάνουν εγκλήματα, αλλά δεν αγωνίζονται, δεν εξομολογούνται, δεν μεταλαμβάνουν, δεν προσεύχονται, δεν προσπαθούν.

«ΦΟΒΟΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ»!!!

 

«ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΕΣ, ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ» (γ.Ιωσήφ ο Σπηλαιώτης)!!

 

<< Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ.

Έπεσες;

Στον πνευματικό.

Πάλι έπεσες;

Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία η Αιγυπτία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Στη περιοχή μας ήτανε κάποιος Κύπριος γέροντας και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος δεν είχε αναπαύσει τους γονείς του. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντά του, δεν τον ανέπαυσε. Και εκεί που καθόμασθε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Γέροντα μας, τον Γέρο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και να ωφεληθή από τις συμβουλές του Γέροντά μας.

Όταν ήλθε, λοιπόν, στη Μικρή Αγία Άννα, εμείς καθόμασθε γύρω-γύρω από τον Γέροντά μας. Και τότε λέει ο Γέροντας Ιωσήφ:

«ΤΙΣ ΗΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;» (Ρωμ.Η’35’)!!!

 

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΞΕΔΙΨΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΕΙ!!

 

Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, έσερνε τα βήματά του με την συνοδεία βαρβάρων, στον φοβερώτερο τόπο εξορίας, την Σιβηρία…

Σ’ έναν από τους σταθμούς αυτού του θλιβερού ταξιδιού του, μιά γυναίκα του έβαλε κρυφά στο χέρι, 23 ρούβλια, αρκετά γιά να αγοράσει λίγο ψωμί, σαπούνι, ρούχα. Μαζί, όμως με το χαρτονόμισμα, του έδωσε και μιά Αγία Γραφή!

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΜΕΛΙΑΚΗΝ ΒΑΣΙΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!!!

 

«ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ» (γ.Αρσένιος ο Σπηλαιώτης)!!!

 

Κάποιος αδελφός ερώτησε τον γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη:

«Παππού, πολλοί μοναχοί συνηθίζουν να λένε τους Χαιρετισμούς στην Παναγία μας όταν εργάζονται αντί να λένε την Ευχή. Τί είναι καλλίτερα;»

Και απαντά ο γέροντας:

«Α! Τους Χαιρετισμούς πολύ τους αγαπά η Παναγία μας! Εμείς με τον Γέροντά μας, τους λέγαμε όταν εδουλεύαμε. Απ’ έξω τους λέγαμε, δύο, τρείς φορές την ημέρα!!

Να, εδώ έχω ένα βιβλιαράκι με τους Χαιρετισμούς, που στην αρχή αναφέρει ότι, η Παναγία μας εφανερώθηκε σε πολλούς Αγίους και τους υποσχέθηκε ότι, οποίος λέει τους Χαιρετισμούς Της κάθε ημέρα, θα τον φυλάει και σ` αυτήν τη ζωή, αλλά και μετά θάνατο, θα τον υπερασπισθή ενώπιον του Υιού Της!»!!

Και συνέχισε ο γέροντας:

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ!!

 

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ!!!

 

1. «Η αγάπη όλα τα δέχεται, όλα τα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει», λέει ο Απόστολος Παύλος (Ο ύμνος της αγάπης - Α΄Κορινθ. ΙΓ’,1-8 & 13). Η τέλεια αγάπη δεν υπόκειται ούτε σε πτώση, ούτε σε πάθος, αλλά είναι τέτοια, ώστε και οι γλώσσες των Αγγέλων και η προφητεία και όλη η γνώση και τα χαρίσματα των ιαμάτων είναι μηδέν, όταν συγκριθούν μ’ εκείνη. Έτσι οφείλουν και οι προεστώτες, όχι από θυμό και υψηλοφροσύνη, ούτε γιά εκδίκηση, να εκπαιδεύουν τους αδελφούς εκείνους, που έχουν ανάγκη παιδαγωγήσεως, αλλά με σπλάγχνα οικτιρμών και με σκοπό την πνευματική τους ωφέλεια και διόρθωσή τους.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑΣ!!

 

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ, ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΜΑΣ!!

 

<< Εις τί θα μας ωφελήσει εάν πληροφορηθούμε ότι, η φωνή ήταν του Πατρός ή ο Θεός ομιλεί δι’ Αγγέλου γιά το ένα και το άλλο;; Εις τί θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, εάν το γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά… Τί θα μας ωφελήσει; Τίποτε!

Άφησες το δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι! Άφησε αυτόν το δρόμο και ακολούθησε το δρόμο της καλογερικής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»!

ΕΔΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΙΣ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ!!

 

Η ΕΥΩΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ!!

 

Ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, στο βιβλίο του «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα», αναφέρει έναν οικοδομητικό λόγο από κάποια συνομιλία που είχε με τον Γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη, όπου ο «παππούς» με απλότητα εκφράζει την παρακάτω απορία:

«Όταν κάνω κομποσχοίνι όρθιος, αισθάνομαι έντονα ευωδία Θεϊκή, όταν, όμως,  λέω την Ευχή καθιστός, ελάχιστη ευωδία αισθάνομαι!»!!

Η ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΕΠΙΕΙΚΕΙΑΣ!!