1. Εκείνος που και στην προσευχή είναι οκνηρός, και στην διακονία των αδελφών νωθρός και αμελής, ονομάζεται από τον Απόστολο «αργός» και κρίνεται ανάξιος και γι’ αυτό το ψωμί του. Ο «αργός», είπε ο Απόστολος: «ούτε να τρώει». Και αλλού είπε: «Τους αργούς τους μισεί και ο Θεός», και: «Ο αργός ούτε πιστός μπορεί να είναι». Πρέπει λοιπόν ο καθένας μας, να μη μένει αργός, γιά να μη βρεθή άκαρπος, σαν τη συκή και στερηθή τελείως των αιωνίων αγαθών.
<< Κάποτε, ένας μοναχός που ωνομαζόταν Ισαάκ, δοκίμαζε δυνατό σαρκικό πόλεμο και ήταν γι’ αυτό γεμάτος θλίψι και αθυμία. Ήλθε γρήγορα στον Όσιο Ιωάννη τον Σιναΐτη και με δάκρυα και αναστεναγμούς του φανέρωσε τον εσωτερικό του πόλεμο. Ο Όσιος, αφού εθαύμασε την πίστη και την ταπείνωσι του αδελφού, είπε:
«Έλα, αδελφέ μου, να προσευχηθούμε από κοινού και ο Αγαθός και Ευσπλαχνικός Θεός δεν θα παραβλέψῃ την ικεσία μας»!
<<Δεν είναι κακές οι τροφές, αλλά η γαστριμαργία!
Ούτε τα χρήματα, αλλά η φιλαργυρία!
Ούτε η ομιλία, αλλά η φλυαρία!
Ούτε τα ευχάριστα του κόσμου, αλλά η υπερβολή!
Σ’ ένα από τα παραθαλάσσια προάστεια της Αττικής, θα γίνονταν κολυμβητικοί αγώνες γυναικών. Θα έπαιρνε μέρος και μία εξαιρετική κοπέλα, η Άννα, η οποία ήταν πρωταθλήτρια στην κολύμβηση, συγγενής και φίλη της μαθητρίας του Οσίου. Στους αγώνες, θα συμμετείχε επίσης και μία άλλη φίλη της Άννας, η οποία είχε και εκείνη μεγάλη επίδοση σ’ αυτό το άθλημα.
«Περισσότερο εξέταζε τον εαυτό σου και όχι τους άλλους,
γιατί στο πρώτο θα είσαι κερδισμένος εσύ, ενώ στο δεύτερο οι άλλοι»!!
<< Μην οργίζεσαι εναντίον του πλησίον σου. Θα μου πεις:
“Μα ο τάδε με αδίκησε, με προσέβαλε, με συκοφάντησε, με έβλαψε χωρίς λόγο...”.
Αλλά πες μου και εσύ:
-Ποιός Αδικήθηκε περισσότερο από τον Ίδιο τον Θεάνθρωπο;
-Ποιός Κακολογήθηκε;
-Ποιός Συκοφαντήθηκε;
-Ποιός Χλευάσθηκε;
1. Ο παραδομένος στην αμαρτία, θεωρεί φυσικά τα αφύσικα πάθη, δηλαδή την ασέλγεια, την πορνεία, την πλεονεξία, το μίσος, τη δολιότητα και τα κάνει με απόλαυση και ηδονή. Ομοίως, και ο αληθινός Χριστιανός χρησιμοποιεί σαν φυσικές ύλες τις αρετές, δηλαδή την αγάπη, την ειρήνη, την υπομονή, την πίστη, την ταπείνωση με μεγάλη απόλαυση και ηδονή, άκοπα και εύκολα. Και δεν μάχεται πλέον εναντίον των παθών της κακίας, γιατί λυτρώθηκε τελείως και δέχθηκε στην καρδιά του το Άγιον Πνεύμα και την ειρήνη και αγαλλίαση του Χριστού μας, με Τον Οποίον έγινε «ένα Πνεύμα»!
2. Όσοι δεν μπορούν να επιδοθούν στο έργο της προσευχής, αυτοί ας αναλαμβάνουν διάφορα διακονήματα με ευλάβεια και χαρά, οπότε το έργο τους θα γίνεται ευπρόσδεκτο από τον Θεόν και δεν θα χάσουν το μισθό τους!
«Είπε ο Γέροντας, είπε ο Θεός! Το στόμα του Γέροντος είναι το στόμα του Χριστού!»!
