1. Ο παραδομένος στην αμαρτία, θεωρεί φυσικά τα αφύσικα πάθη, δηλαδή την ασέλγεια, την πορνεία, την πλεονεξία, το μίσος, τη δολιότητα και τα κάνει με απόλαυση και ηδονή. Ομοίως, και ο αληθινός Χριστιανός χρησιμοποιεί σαν φυσικές ύλες τις αρετές, δηλαδή την αγάπη, την ειρήνη, την υπομονή, την πίστη, την ταπείνωση με μεγάλη απόλαυση και ηδονή, άκοπα και εύκολα. Και δεν μάχεται πλέον εναντίον των παθών της κακίας, γιατί λυτρώθηκε τελείως και δέχθηκε στην καρδιά του το Άγιον Πνεύμα και την ειρήνη και αγαλλίαση του Χριστού μας, με Τον Οποίον έγινε «ένα Πνεύμα»!
2. Όσοι δεν μπορούν να επιδοθούν στο έργο της προσευχής, αυτοί ας αναλαμβάνουν διάφορα διακονήματα με ευλάβεια και χαρά, οπότε το έργο τους θα γίνεται ευπρόσδεκτο από τον Θεόν και δεν θα χάσουν το μισθό τους!
3. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Όποιος δώσει σε κάποιον ένα ποτήρι κρύο νερό, μόνον επειδή είναι μαθητής μου, σας βεβαιώνω ότι, δεν θα χάσει το μισθό του». Και πάλι: «Εφόσον το κάνετε σ’ έναν από αυτούς, σ’ εμένα το κάνετε». Μόνον ό,τι γίνεται, να γίνεται γιατί το θέλει ο Θεός και όχι γιά την ανθρώπινη δόξα. Και κατηγορώντας εκείνους που κάνουν το καλό επιδεικτικά, κατέληξε: «Σας βεβαιώνω ότι, δεν θα πάρουν άλλη ανταμοιβή...»!
4. Η απλότητα, πριν απ’ όλα, και η αγάπη του ενός προς τον άλλο, η χαρά και η ταπείνωση, να είναι σαν θεμέλιο στην αδελφότητα, γιά να μην υπερηφανευόμασθε και γογγύζουμε ο ένας κατά του άλλου. Ο προσευχόμενος αδιαλείπτως, να μην υπερηφανεύεται και ο διακονών να μη γογγύζει κατά του προσευχομένου διαρκώς.
5. Τότε γίνεται το Θέλημα του Θεού πάνω στη γη, όπως στον Ουρανό, όταν (όπως είπαμε) δεν υπερηφανευόμασθε ο ένας κατά του άλλου. Και όταν, χωρίς ζηλοτυπία, με απλότητα, αγάπη, ειρήνη και χαρά, είμασθε ενωμένοι μεταξύ μας και θεωρούμε την προκοπή του πλησίον σαν δική μας, και τις ελλείψεις του σαν δική μας ζημία!
Μελέτημα 7ον
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
