Ο
Γέρων Σεβαστιανός (κατά κόσμον Στέφανος) γεννήθηκε στα 1884 στην ρωσική επαρχία
Ορέλ. Στα 19 του χρόνια πήγε στο Μοναστήρι της Όπτινα, όπου ανέπτυξε τα
πνευματικά χαρίσματα που είχε εκ γενετής και δέχθηκε
κι άλλα, όπως αυτό της πραότητας, της διορατικότητας, της ενοράσεως και της
ελεημοσύνης.
Το
1933 συνελήφθη από τους κομμουνιστές και πέρασε δέκα χρόνια σε στρατόπεδο
συγκεντρώσεως, στην Σιβηρία. Μετά την αποφυλάκισή του, έζησε σ’ ένα μικρό σπίτι
σε κάποιο προάστιο της Καραγκάντα. Σχεδόν όλοι όσοι ζούσαν στην περιοχή
αγαπούσαν και τιμούσαν τον Γέροντα Σεβαστιανό και πίστευαν πολύ στην δύναμη της
προσευχής του.
Δεν
τον τιμούσαν όμως μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα. Όταν περπατούσε με το
ελαφρύ και γοργό βήμα του στα σοκάκια του χωριού, αυτό το μικρόσωμο γεροντάκι,
χωμένο στο μακρύ, μαύρο παλτό του και τον μαύρο σκούφο του, όλα τα σκυλιά
σέρνονταν κάτω από τους φράκτες των σπιτιών για να τον δουν. Έτρεχαν γρήγορα,
όσο μπορούσαν πιο γρήγορα, μήπως περάσει και δεν τον προλάβουν. Αν οι χαραμάδες
του φράκτη ήταν στενές και δεν μπορούσαν να συρθούν ανάμεσά τους, μόλις μύριζαν
από μακριά τον Γέροντα, έσκαβαν στα γρήγορα μια τρύπα κάτω από τον φράκτη, ίσα–ίσα
να χωρέσουν τα κεφαλάκια τους. Και κάθονταν εκεί, με την κοιλιά ακουμπισμένη
στο χώμα, περιμένοντάς τον να φανεί.
Εκεί
που τα σπίτια είχαν χαμηλούς φράκτες, όταν ερχόταν η ώρα, τα σκυλιά πηδούσαν
από επάνω τους με φόρα και ύστερα κάθονταν ήσυχα, μπροστά στις πόρτες των
σπιτιών, περιμένοντας. Δεν έτρεχαν μέσα στον δρόμο, ούτε γαύγιζαν στους
περαστικούς. Απλώς κάθονταν ήσυχα και ακολουθούσαν με το βλέμμα τους, μέχρι που
χανόταν στο τέλος του δρόμου ο Γέροντας!
Πηγή:
ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Από
το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις
"Ο Άγιος Στέφανος"
