Ο Όσιος πατήρ Γερόντιος, ο
οποίος έζησε περί το 1700, συνέστησε την Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης. Έμεινε
εκεί μαζί με τον υποτακτικό του, σ' ένα μικρό ησυχαστήριο με εκκλησία στο όνομα
του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, το οποίο έκτισε στο επάνω μέρος της
Σκήτης.
Ο υποτακτικός του Γέροντα
στενοχωριόταν και δυσφορούσε, γιατί ήταν υποχρεωμένος να φέρνει νερό στο κελλί
από μεγάλη απόσταση και έναν δύσβατο δρόμο. Πίεζε μάλιστα τον Γέροντα να
κατεβούν κι αυτοί πιο χαμηλά στην Σκήτη, όπου ζούσαν και οι περισσότεροι
αδελφοί. Ο πατήρ Γερόντιος, όμως, τον παρηγορούσε και τον προέτρεπε: «Κάνε λίγη ακόμα υπομονή, αδελφέ, και μην
κουράζεσαι να κάνεις αυτό το θεάρεστο έργο. Θα λάβεις μεγάλο μισθό. Κι εμείς
δεν θα πάψουμε να προστρέχουμε στην ακοίμητη προστάτιδά μας, την Υπεραγία
Θεοτόκο. Αυτή θα οικονομήσει το συμφέρον των δούλων του Κυρίου, που με πίστη
και πόθο Την επικαλούνται.»
Ύστερα από πολλές και μακροχρόνιες προσευχές προς την
Πανάχραντη Θεομήτορα, μιά νύχτα παρουσιάσθηκε στον Γέροντα η Θεοτόκος και του
είπε: «Από τώρα και στο εξής, να πάψετε
να λυπάσθε για την στέρηση του νερού. Πηγαίνετε λίγο πιο κάτω από το
ησυχαστήριό σας, στον δείνα τόπο και, αφού σκάψετε λίγο, θα βρείτε το
ποθούμενο».
Το πρωΐ, ο Γέροντας φανέρωσε
στον υποτακτικό του με λεπτομέρειες τα όσα είδε και άκουσε. Πήγαν μαζί στον
τόπο, που είχε υποδείξει η Υπεραγία Θεοτόκος, έσκαψαν λίγο και, ω του θαύματος,
βρήκαν άφθονο νερό, καθαρό, πόσιμο, ιαματικό. Ήπιαν και υπερευχαρίστησαν την
Θεομήτορα, πρώτον για την επίσκεψη Της και δεύτερον για την πραγματοποίηση της
υποσχέσεώς Της.
Μετά από κάμποσο καιρό, ο
υποτακτικός του πατρός Γεροντίου άρχισε να φυτεύει λίγα λάχανα, χρησιμοποιώντας
το νερό, πού είχαν βρει, για το πότισμά τους. Το χρησιμοποιούσε ακόμα και για
το πλύσιμο των ρούχων, οπότε ή πηγή στέρεψε. Λυπήθηκαν πολύ οι Πατέρες για το
γεγονός αυτό και άρχισαν να ικετεύουν, με δάκρυα στα μάτια την Δέσποινα
Θεοτόκο. Εκείνη φανερώθηκε και πάλι στον Πατέρα Γερόντιο και του είπε: «Εγώ σας έδωσα το νερό μόνο για να πίνετε
και για τις ανάγκες των ζώων σας. Εσείς όμως επιδοθήκατε σε σπατάλες και το
χρησιμοποιείτε σε άλλες, περιττές ασχολίες. Από τώρα και στο εξής, θα το
χρησιμοποιείτε μόνο για να πίνετε εσείς και τα ζώα. Να μη το μεταχειρισθήτε για
τίποτε άλλο. Πηγαίνετε πάλι στον ίδιο τόπο και, αφού σκάψετε, θα βρείτε αυτό που
ζητάτε».
Έκαναν, λοιπόν, όπως τους είπε η
Παναγία Θεοτόκος, και βρήκαν το νερό, όχι όμως, όπως πριν, κοντά στην επιφάνεια
της γης και άφθονο, αλλά βαθύτερα. Η πηγή αυτή σώζεται μέχρι σήμερα και οι
Πατέρες την τιμούν ως Αγίασμα. Συμβαίνει μάλιστα το εξής θαυμαστό με την πηγή
αυτή: Το νερό φθάνει τις τρείς πιθαμές. Ούτε αυξάνει, ούτε ελαττώνεται και μένει
πάντα στην ίδια ποσότητα. Κι αν χρειασθή να καταναλωθή όλο για κάποια ανάγκη, εμφανίζεται
και πάλι στην ίδια ποσότητα και στο ίδιο μέτρο.
Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:230 – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
2015 σελ.4
