Κάποτε, οι γείτονες του παπά-Ιγνατίου του
Πνευματικού, στα Κατουνάκια, ευρίσκονταν σε αναστάτωση: Η συνοδεία του Γέροντα
Μακαρίου, κατασκεύαζε δεύτερο πάτωμα στην καλύβη της. Είχαν προχωρήσει την εργασία
και έφθασαν στην κατασκευή της στέγης. Ο Γέροντας έδωσε την εντολή:
- Ας προσέξουμε. Τα σανίδια είναι βαρειά. Με υπομονή,
ένα-ένα, ας τα ανεβάζουμε. Ας μη βιαζώμαστε και πολύ.
Άρχισαν όλοι το ανέβασμα. Ο πατήρ Ιλαρίων, ο
νεώτερος της συνοδείας, δεν το ανεχόταν να κουβαλάει τα σανίδια ένα-ένα. Αυτός,
χειροδύναμος καθώς ήταν, σκέφθηκε να τα μεταφέρει ανά τρία.
- Πάτερ Ιλαρίων, του είπαν οι άλλοι αδελφοί, τα
σανίδια είναι βαρειά. Μην τα παίρνεις τρία-τρία. Από το πολύ βάρος, θα βλαβή η υγεία
σου.
Εκείνος, όμως, δεν έδωσε την παραμικρή σημασία στην
σύσταση των αδελφών.
Πληροφορήθηκε την στάση του ο Γέροντας Μακάριος και
τον παρετήρησε, αλλά ούτε την σύσταση αυτή υπελόγισε. Έτσι, με την αχαρακτήριστη
και αταίριαστη για υποτακτικό συμπεριφορά του, έκανε τον Γέροντα να αγανακτήσει, γιατί είχε να κάνει με υπερηφάνεια και απειθαρχία...
Σύμφωνα με τις μοναχικές παραδόσεις, τον υποτακτικό,
που κάνει τον Γέροντα του ν' αγανακτήσει, τον περιμένουν σκληρές δοκιμασίες. Έτσι,
κάποια ημέρα, την ώρα που ο υπερήφανος Μοναχός, που ήθελε να κάνει του κεφαλιού
του, πήγε ν' ακουμπήσει κάτω τις τρείς σανίδες που κουβαλούσε στην πλάτη του,
δέχθηκε το ράπισμα! Κυριεύθηκε από δαιμόνιο φοβερό και τρομερό. Τα λόγια, που
έβγαιναν από το στόμα του, ήταν ανατριχιαστικά… Επίσης, άλλες εκδηλώσεις και ενέργειές
του, σκόρπιζαν την φρίκη και τον τρόμο…
- Τι συνέβη; Τι τρέχει; Ερωτούσαν με απορία οι
Πατέρες από τις γύρω καλύβες.
- Ο Ιλαρίων του Γέροντα Μακαρίου δαιμονίσθηκε... Τον
κυρίευσε άγριο δαιμόνιο... Ο Θεός να βάλει το Χέρι Του...
Ο παπά-Ιγνάτιος ο Πνευματικός, που ήταν μάλιστα και
γείτονας, πληροφορήθηκε το γεγονός. Έμπειρος όπως ήταν σ' αυτά τα θέματα, κατάλαβε
πως χρειάζεται μεγάλη μάχη, γιά να διωχθή το άγριο αυτό δαιμόνιο. Χωρίς
χρονοτριβές, παρήγγειλε να μαζευθούν στην καλύβη της Γεννήσεως αρκετοί Πατέρες και
Ιερομόναχοι, να ενώσουν τις προσευχές τους και να τελέσουν το μυστήριο του Αγίου
Ευχελαίου για τον πάσχοντα.
Επτά πνευματικοί έλαβαν μέρος στην τέλεση του Μυστηρίου.
Η τελετή αυτή είχε κάτι το ξεχωριστό. Η ατμόσφαιρά της επάλλετο από ιδιαίτερη
συγκίνηση. Το θέαμα, σου ράγιζε την καρδιά. Στην μέση του Ναού ήταν ξαπλωμένος ο
Ιλαρίων, δεμένος με πολλά σχοινιά πάνω σε μία σανίδα... Δεν ήθελε ο δυστυχής να
μεταφέρει μία σανίδα… Ήθελε τρείς… Να όμως τώρα, που τον μετέφεραν δεμένο πάνω σε
μία… Μερικοί δυνατοί Μοναχοί παρέστεκαν πλάϊ του, γιατί αυτός, με δύναμη
φοβερή, έσπαζε όλα τα σχοινιά...
Οι ευχές άρχισαν να διαβάζωνται, με ικετευτικό
τόνο, ενώ, που και που, η ιεροπρέπεια της τελετής ταρασσόταν από τις κραυγές και
τις ύβρεις του Ιλαρίωνος...
Με τις προσευχές και τα δάκρυα των Πατέρων, με την
μεσιτεία των Ιερέων, με την δύναμη του Ιερού Μυστηρίου, το θαύμα έγινε και
απομακρύνθηκε ο φοβερός δαίμονας από τον πατέρα Ιλαρίωνα!!
Η φοβερή δοκιμασία έληξε! Έληξε, αφού δόθηκε ένα
καλό μάθημα στον υπερήφανο Μοναχό, χρήσιμο και σε πολλούς άλλους. Όλοι έχουν να
το διηγούνται και να διδάσκωνται.
Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:254 – ΙΑΝ-ΦΕΒ-ΜΑΡΤ 2018 σελ.4
