Ένα απόγευμα, ανάμεσα στους πολλούς που πήγαν να εξομολογηθούν και να πουν μικρά και ασήμαντα, κατά τη γνώμη τους αμαρτήματα, επήγε και ένα φοβερός ληστής, ο οποίος ήταν πολύ σκυθρωπός. Είπε και αυτός τα αμαρτήματα του, τα οποία όμως ήταν πολλά και μεγάλα.
Όταν εξομολογήθηκαν όλοι, ο πνευματικός τους κάλεσε γιά να τους συμβουλεύσει:
«Θέλω να σας βάλω έναν κανόνα. Εσείς από εδώ, και δείχνει τους ανθρώπους που εξομολογήθηκαν μικρά αμαρτήματα, θα πάρετε από μία μικρή πετρούλα και θα την ρίξετε όσο μπορείτε πιο μακριά. Και εσύ, λέει στον ληστή, πάρε αυτόν εδώ τον ογκόλιθο και πέταξε τον, όσο μπορείς πιο μακριά».
Αφού έκαναν όλοι αυτό που τους υπέδειξε ο πνευματικός, συνέχισε λέγοντας τους:
«Τώρα να πάτε όλοι να φέρετε τις πέτρες που πετάξατε, πίσω σε εμένα».
Ο ληστής, αμέσως, βρήκε την μεγάλη πέτρα και την έφερε στον πνευματικό. Οι άλλοι όμως, πού να βρουν τα μικρά πετραδάκια;; Έψαχναν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα…
«Βλέπετε…», τους λέει τότε ο σοφός γέροντας, «ότι τα μικρά πετραδάκια χάνονται. Έτσι είναι και τα μικρά αμαρτήματα. Μικρά και δεν τα προσέχουμε, αλλά λερώνουν την ψυχή μας. Όταν όμως κάνουμε ένα μεγάλο αμάρτημα, αυτό μας βαραίνει και το συνειδητοποιούμε, οπότε εύκολα και με την σχετική ταπείνωση, το εξομολογούμεθα. Ασφαλώς και πρέπει να αποφεύγουμε τα μεγάλα αμαρτήματα, αλλά να προσέχουμε και τα μικρά, διότι όταν μαζευθούν πολλά, τότε και μεγάλο βάρος δημιουργείται και συνηθίζουμε στην αμαρτία…»
Όταν εξομολογήθηκαν όλοι, ο πνευματικός τους κάλεσε γιά να τους συμβουλεύσει:
«Θέλω να σας βάλω έναν κανόνα. Εσείς από εδώ, και δείχνει τους ανθρώπους που εξομολογήθηκαν μικρά αμαρτήματα, θα πάρετε από μία μικρή πετρούλα και θα την ρίξετε όσο μπορείτε πιο μακριά. Και εσύ, λέει στον ληστή, πάρε αυτόν εδώ τον ογκόλιθο και πέταξε τον, όσο μπορείς πιο μακριά».
Αφού έκαναν όλοι αυτό που τους υπέδειξε ο πνευματικός, συνέχισε λέγοντας τους:
«Τώρα να πάτε όλοι να φέρετε τις πέτρες που πετάξατε, πίσω σε εμένα».
Ο ληστής, αμέσως, βρήκε την μεγάλη πέτρα και την έφερε στον πνευματικό. Οι άλλοι όμως, πού να βρουν τα μικρά πετραδάκια;; Έψαχναν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα…
«Βλέπετε…», τους λέει τότε ο σοφός γέροντας, «ότι τα μικρά πετραδάκια χάνονται. Έτσι είναι και τα μικρά αμαρτήματα. Μικρά και δεν τα προσέχουμε, αλλά λερώνουν την ψυχή μας. Όταν όμως κάνουμε ένα μεγάλο αμάρτημα, αυτό μας βαραίνει και το συνειδητοποιούμε, οπότε εύκολα και με την σχετική ταπείνωση, το εξομολογούμεθα. Ασφαλώς και πρέπει να αποφεύγουμε τα μεγάλα αμαρτήματα, αλλά να προσέχουμε και τα μικρά, διότι όταν μαζευθούν πολλά, τότε και μεγάλο βάρος δημιουργείται και συνηθίζουμε στην αμαρτία…»
