Κάποτε, σε ένα χωριό της Σερβίας, έπεσε πολύ και μεγάλο χαλάζι με αποτέλεσμα να καταστρέψει τα πάντα, αμπέλια, δένδρα, χωράφια, κήπους, αλλά και ζώα…
Η ξαφνική καταστροφή, ευρήκε πολλούς από τους χωρικούς στο καφενείο του χωριού, όπου θρηνούσαν το βιός τους, κάποιοι όμως βλασφημούσαν και καταριόντουσαν, ανάμεσα στους οποίους ο ταβερνιάρης προεξήρχε…, γνωστός, μάλιστα, για το θυμώδη χαρακτήρα του και την ανεξέλεγκτη οργή του, αφού ξεστόμισε αρκετές βλασφημίες, είπε:
«Και τώρα, θα πάω να τουφεκίσω τον Θεόν, που μας στέλνει αυτή την καταστροφή…»…!
Και ξεκρεμώντας το τουφέκι του, ξεκίνησε γιά το χωράφι του, με σκοπό να τουφεκίσει τον Ουρανό...
Τον ακολούθησαν και άλλοι, με την περιέργεια να δουν το αποτέλεσμα.
Ο ταβερνιάρης, χωρίς να χάσει χρόνο, σημαδεύει τον Ουρανό και με την καρδιά γεμάτη μίσος, πυροβολεί… Πριν καν προλάβουν να βγουν τα βόλια από την κάνη, ένας κεραυνός πέφτει πάνω στον ταβερνιάρη και κατακαίει και αυτόν και τα πάντα γύρω του…
