"Είχαν έλθη δύο γονείς από την Εύβοια και με επισκέφθηκαν.
Τους είπα γιά το ένα τους παιδί, που ενόμιζαν ότι είναι «άγιος», το έβαζαν μάλιστα στο Ιερό του Ναού και το προώριζαν γιά ιερέα, ότι δεν είναι καλά…
Τότε, η σύζυγος αντέδρασε και μου είπε:
«Τί λες παπά μου; Αυτό είναι το καλλίτερό μας παιδί!».
Της απαντώ:
«Θα φάτε ξύλο από αυτό το παιδί…».
Τότε φωνάζει τον άνδρα της και του λέει:
«Πάμε να φύγουμε. Αυτός εδώ ο παπάς, είναι απατεώνας και δεν ξέρει τί λέει...».
«Μπορεί να λες εσύ, ότι είναι το καλλίτερό σας παιδί, αλλά μία ημέρα θα φάτε ξύλο... Εγώ έτσι βλέπω!», της είπα.
Τότε φεύγει θυμωμένη και βγαίνοντας από την πόρτα, λέει στον κόσμο που περίμενε:
«Μωρέ φύγετε, τί κάθεσθε;
Αυτός ο παπάς δεν ξέρει τί λέει...».
Θα ήταν το παιδί της τότε, 9 - 10 χρονών, εάν ενθυμούμαι καλά. Πέρασαν μερικά χρόνια και μία ημέρα το παιδί τους, άρπαξε ένα ξύλο, που ήταν γιά την σόμπα και το πέταξε στον πατέρα του, να τον κτυπήσει. Ο πατέρας του πρόλαβε και φυλάχθηκε. Εάν δεν προλάβαινε, θα τον κτυπούσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού και θα τον άφηνε στον τόπο. Μετά, έφυγε το παιδί από το σπίτι και είχε χαθή γιά 5-6 ημέρες. Τότε ξαναήλθαν οι γονείς και μου εζήτησαν συγγνώμη!»"!!
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (1906-1991)
