Ερώτησε κάποιος τον γ. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
«Γέροντα, υπάρχει η αντίληψι σε μερικούς νεωτέρους Θεολόγους ότι, εδώ στη γη πρέπει ν’ απολαύσωμε κάθε χαρά και ότι, τα αγαθά τα έδωσε ο Χριστός, γιά να χαίρωνται οι άνθρωποι... Πέστε μας κάτι πάνω σ’ αυτό».
Και ο σοφός και άγιος γέροντας απήντησε:
«Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι, η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, είναι Εκκλησία ασκήσεως! Το πνεύμα της Εκκλησίας μας είναι πνεύμα ασκητικό!
Η άσκησι δεν είναι γιά τους μοναχούς μόνο! Είναι γιά κάθε πιστό! Μόνο με την άσκησι μπορεί ο άνθρωπος να νεκρώση τα πάθη του. Χωρίς άσκησι, νέκρωσις παθών δεν υπάρχει.
Οι ασκητές απλώς διαφέρουν κατά τον βαθμό της ασκήσεως από εμάς τους υπολοίπους. Η ουσία της ασκήσεως είναι η ίδια! Αυτοί φθάνουν στις ακρώρειες της ασκήσεως. Εμείς στους πρόποδες, δηλαδή, στα χαμηλά.
Όλοι όμως καλούμεθα να ασκηθούμε! Μέσα από αυτής της μορφής την άσκησι, έρχεται η κατά Θεόν, εν τω κόσμω, χαρά και απόλαυσις!!»!!!
Πηγή: «Η ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ», Εκδ. Αγ Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Σελ.46.
