«Ο θυμός δεν μας εδόθηκε, γιά να εκνευριζώμεθα εναντίον του πλησίον μας, αλλά γιά να αυξήση ο ζήλος μας κατά της αμαρτίας. Όταν εκνευριζώμεθα με τον συνάνθρωπό μας, ενεργούμε ενάντια στη φύσι μας. Νευρικοί και οξύθυμοι γινόμεθα, επειδή είμεθα υπερήφανοι… Η οξυθυμία φανερώνει την εσωτερική μας διάθεσι. Την κατάστασι αυτή πρέπει να την διορθώσωμε με την αυτομεμψία, με την υπομονή και την αγάπη.
Δεν πρέπει να παρατηρούμε τις αδυναμίες των άλλων, δεν πρέπει να κατακρίνωμε τον πλησίον μας. Σίγουρα, μερικές φορές μας προσβάλλουν. Αλλά αυτό είναι στο σχέδιο της Θείας Προνοίας, γιά να φανερωθή η αδυναμία μας. Μας δίνεται έτσι η ευκαιρία και το μέσο να την θεραπεύσωμε, δηλαδή, να αγωνισθώμεν, να αντισταθώμεν, να ταπεινωθώμεν»!!!
Άγιος Μακάριος της Όπτινα.
«Αν εκδηλώνωνται έντονα οργή και γογγυσμοί, αυτό αποτελεί σίγουρη ένδειξι της υπερήφανης ψυχής»!!!
Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα.
«Η κατάστασι του εκνευρισμού προέρχεται:
Από την φιλαυτία, επειδή κάτι γίνεται παρά την θέλησί μας και παρά την δική μας θεώρησι των πραγμάτων, και από την έλλειψι πίστεως περί του ότι, η εκπλήρωσι των Εντολών του Θεού στο συγκεκριμένο σημείο, δεν θα φέρη κανένα όφελος»!!!
Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα.
