Κάποτε, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, είχε μία συνομιλία με έναν διανοούμενο και ευφυή άπιστο. Ο άνθρωπος αυτός είχε πολλές απορίες πάνω σε πνευματικά θέματα και έψαχνε απαντήσεις. Ο π. Επιφάνιος με μεγάλη προθυμία του απάντησε σε όλες τις απορίες του και με επιχειρήματα επεδίωξε να του δείξη το σωστό. Όμως, εκείνος, εξακολουθούσε να έχη τις ενστάσεις του και τις αμφιβολίες του...
Τότε ο π. Επιφάνιος του είπε:
<<Άκουσε, παιδί μου: Αξίζει τον κόπο να σου διαβάσω ένα ωραίο ποίημα του Κωνσταντίνου Καλλινίκου από το βιβλίο του “Δάφναι και Μυρσίναι”, που έχει τον τίτλο “Ερωτηματικά”: (και ο Γέροντας άρχισε να διαβάζη)
«Είπα στον Γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντάρη που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι:
Πες μου πατέρα μου, γιατί σε τούτη δω τη σφαίρα αχώριστα περιπατούν η νύχτα και η μέρα;
Γιατί, σαν να 'σαν δίδυμα, φυτρώνουνε αντάμα, τ’ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα, σκορπιοί φωλιάζουν κι όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
Γιατί, προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλλει και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τ’ αμύριστά του κάλλη, μαύρο σκουλήκι έρχεται, μιά μαχαιριά του δίνει κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του τ’ αφήνει;
Γιατί αλέτρι και σπορά και δουλευτάδες θέλει το στάχυ ώσπου να γενή ψωμάκι και καρβέλι και κάθε τί ωφέλιμο κι ευγενικό και Θείο πληρώνεται με δάκρυα και αίματα στο βίο;
Ενώ ο παρασιτισμός αυτόματος θεριεύει κι η προστυχιά όλη τη γη να καταπιή γυρεύει;
Τέλος, γιατί εις του παντός την τόση αρμονία να χώνεται η σύγχυσις κι η ακαταστασία;
Απήντησε ο ασκητής με τη βαρειά φωνή του, προς ουρανούς υψώνοντας το χέρι το δεξί του:
Οπίσω από τα χρυσά εκεί επάνω νέφη κεντά ο Μεγαλόχαρος ατίμητο "γκεργκέφι" (= κέντημα).
Κι εφόσον εις τα χαμηλά ημείς περιπατούμεν την όψιν την ξανάστροφη, παιδί μου θεωρούμεν.
Και είναι άρα φυσικόν, λάθη ο νους να βλέπη, εκεί που να ευχαριστή και να δοξάζη πρέπει!
Περίμενε, σαν Χριστιανός, να έλθη η ημέρα, που η ψυχή σου φτερωτή, θα σχίση τον αιθέρα και του Θεού το κέντημα απ’ την καλή κοιτάξης και τότε..., όλα σύστημα θα σου φανούν και τάξις!!!»!!!
Και ο π. Επιφάνιος συνέχισε:
Ο Χριστός, παιδί μου, δεν μας εγκατέλειψε ποτέ!!
Παραμένει μαζί μας μέχρι της συντελείας των Αιώνων!! Αυτό όμως θα το καταλάβης, μόνο εάν γίνης συνειδητό μέλος της Εκκλησίας Του και συνδεθής με τα Μυστήριά Της! Όμως γι’ αυτό, όταν θελήσης, έλα να τα ξαναπούμε. Κάθε μέρα, παιδί μου, εκτός Πέμπτης, 6-8 μ.μ. είμαι στους "Τρεις Ιεράρχες", Μενάνδρου 4. (Εκεί όπου ο Γέροντας π. Επιφάνιος, ξεκλείδωνε τις καρδιές)>>!!!
Πηγή: Από το αρχείο του αδελφού τού γ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, τού Πολυνείκη.
