Άλλες φορές ενώ είχε σηκωθεί από πολύ νωρίς την νύχτα, αναπαυόταν μόνο για 20-30 λεπτά το μεσημέρι για να προλάβει να διεκπεραιώσει όλες τις υποχρεώσεις του. Τον τελευταίο καιρό έπεφτε μερικές φορές στον δρόμο, Ίσως από καρδιακή ανεπάρκεια. Οι ενορίτισσες που έσπευσαν να τον βοηθήσουν σε μία τέτοια περίπτωση, διηγούνται ότι δεν δέχθηκε να τον μεταφέρουν στο σπίτι του. Ήπιε καθιστός λίγο νερό και συνέχισε τον δρόμο της διακονίας.
Ο οδηγός λεωφορείου του ΟΑΣΑ Κ. Ζ. από το
Κορωπί έγραψε τα εξής σε επιστολή του προς την οικογένεια Κογιώνη: «...Κάποιες φορές σαν οδηγός λεωφορείου στην
γραμμή 022 (Κυψέλη-Μαράσλειο) τον είδα κατάκοπο και πεζό με το πετραχήλι στα
χέρια του να αποχωρεί απ' το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Πολύ πιθανό να εξομολογούσε
ανθρώπους του πόνου. Παρά την κούραση η έκφρασή του ήταν πάντα χαρωπή. . . .αλησμόνητες
θα μου μείνουν οι στιγμές που ενώ ανέβαινα με το λεωφορείο την οδό Χαριλάου
Τρικούπη τον έβλεπα κατάκοπο και πεζό να
ανηφορίζει προς την λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Κάποια φορά δεν άντεξα και σταμάτησα εμπρός του (εκτός στάσης) και τον πίεσα
παρά την θέλησή του να ανέβη στο λεωφορείο, έστω να τον πάω κάποιες στάσεις
παραπάνω. Δέχτηκε τελικά και στάθηκε όρθιος λίγο πίσω από την θέση του οδηγού. Εγώ
τον παρατηρούσα κλεφτά από τον καθρέφτη με ικανοποίηση, γιατί αισθανόμουνα την ευλογία
και την αξία ενός ταπεινού Λευίτου που αγαπά έμπρακτα και με αυτοθυσία τον
Χριστό. Λίγο πριν κατέβη στο τέλος της Χαριλάου Τρικούπη με πλησίασε με μια εικονίτσα
καί ένα σταυρουδάκι καί αφού με ρώτησε το όνομά μου, μου ευχήθηκε και μου είπε.
Θα προσεύχομαι για σένα παιδί μου. Με συγκίνηση κράτησα την εικόνα και το
σταυρό αρκετό καιρό φυλακτό για τις δύσκολες στιγμές της οδήγησης ...» .
Πηγή: «Ο Ιερεύς Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) » Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Οκτώβριος 2007
Πηγή: «Ο Ιερεύς Νικόλαος Κογιώνης (1928-2006) » Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη» Οκτώβριος 2007
