Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019

ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ.


Κάποιος ασκητής είχε ζήσει πενήντα χρόνια στην έρημο χωρίς να τρώει ψωμί και να βάλει κρασί στο στόμα του και έλεγε πως είχε νεκρώσει εντελώς τα πάθη της σαρκός, καθώς και την φιλαργυρία και την κενοδοξία.
         Όταν το άκουσε αυτό ο Αββάς Αβραάμ, πήγε μία ημέρα να τον βρει.
- Είπες τέτοιο λόγο, αδελφέ; Τον ρώτησε.
- Ναι, αποκρίθηκε με πεποίθηση εκείνος.
- Ας υποθέσουμε, του είπε τότε ο Γέροντας, πως μπαίνεις ξαφνικά στο κελί σου και βρίσκεις μία γυναίκα στο στρώμα σου. Έχεις την δύναμη να σκεφθής πως δεν είναι γυναίκα;
- Όχι, βέβαια, αναγκάσθηκε να ομολογήσει ο ερημίτης. Μα αγωνίζομαι να διώξω την κακή επιθυμία.
- Βλέπεις πως ζει ακόμη μέσα σου το πάθος; Δεν έχει νεκρωθή, μόνο που το έχεις περιορίσει. 
    Ας πούμε τώρα πως στον δρόμο που πηγαίνεις, βλέπεις πέτρες και όστρακα και ανάμεσά τους χρυσάφι. Είσαι σε θέση να το περιφρονήσεις σαν εκείνα;
- Όχι, αποκρίθηκε πάλι o ερημίτης. Αντιστέκομαι απλώς στον λογισμό μου και δεν το αγγίζω.
- Να που και η φιλαργυρία ζει ακόμη μέσα σου, είπε ο Αββάς Αβραάμ και συνέχισε:
- Υπόθεσε τώρα πως έρχονται να σε επισκεφθούν δύο άνθρωποι και ξέρεις πως ο ένας σε επαινεί διαρκώς, ενώ ο άλλος σε κακολογεί. Μπορείς να φερθής και στους δύο το ίδιο;
- Όχι, είπε πάλι με ειλικρίνεια ο ασκητής. Θα προσπαθήσω όμως να φερθώ με καλοσύνη και σ' εκείνον που με κακολογεί.
      - Τότε, αδελφέ μου, τον συμβούλευσε ο Αββάς Αβραάμ, πάψε να νομίζεις και να λες πως έχεις φθάσει σε απάθεια. Τα πάθη ζουν μέσα σου, και γι' αυτό χρειάζεται να αγωνίζεσαι ως το τέλος της ζωής σου.

Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:257 – ΟΚΤ-ΝΟΕ-ΔΕΚ 2018 σελ.3