Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.


Σε κάποια επίσκεψή του στα βουνά της Νιτρίας, όπου ζούσαν χιλιάδες ερημίτες, οι Προεστώτες παρεκάλεσαν τον Όσιο Μακάριο τον Αιγύπτιο να πει λίγα ωφέλιμα λόγια στους αδελφούς.
- Εγώ δεν έχω γίνει ακόμα Μοναχός, τους είπε. Μα ο Θεός με αξίωσε να δω και να συνομιλήσω με πραγματικούς Μοναχούς. Οι αδελφοί τότε κάθισαν γύρω του κι εκείνος άρχισε την διήγησή του:

          - Πάνε πολλά χρόνια τώρα, που άρχισε να με βιάζει ο λογισμός να προχωρήσω πολύ βαθειά στην έρημο. Πέντε ολόκληρα χρόνια αντιστεκόμουν, μα όταν διαπίστωσα πως οι λογισμοί επέμεναν, αποφάσισα να ξεκινήσω. Βάδιζα πολλές ημέρες, σε μέρη άγνωστα καί έρημα, και μόνο αγρίμια και παράξενα πουλιά συναντούσα. Κάποτε έφθασα σε μία μεγάλη λίμνη. Μικρά καί μεγάλα ζώα από την έρημο μαζεύονταν εκεί να πιούν νερό. Κάθισα στις καλαμιές να ξαποστάσω και τότε είδα ανάμεσα στα θηρία δύο γυμνούς ανθρώπους. Για μιά στιγμή δείλιασα.
- Μη φοβάσαι, άνθρωποι σαν κι εσένα είμασθε κι εμείς, μου φώναξαν από μακριά.
Με πλησίασαν και μου εξήγησαν ότι, άφησαν τον κόσμο σε πολύ νεαρή ηλικία κι έγιναν καλόγεροι. Πριν σαράντα χρόνια συμφώνησαν να προχωρήσουν βαθειά στην έρημο. Έφθασαν ως την λίμνη κι από τότε έμειναν εκεί.
Θαυμάζοντας την υπομονή τους να ζουν τόσα χρόνια σε τέτοια ερημιά, τους παρεκάλεσα να με διδάξουν πώς μπορούσα να γίνω Μοναχός.
- Κόψε κάθε δεσμό με τον κόσμο, μου είπαν, και θα το κατορθώσεις.
- Μα εγώ είμαι άνθρωπος αδύνατος και δεν μπορώ να ζήσω όπως εσείς, τους είπα.
- Τότε, να μένεις στο κελλί σου και να κλαίς τις αμαρτίες σου, μου απάντησαν.
Η μοναξιά, τους είχε δώσει κάποια αποτομία στην ομιλία. Στο πρόσωπό τους όμως ήταν διάχυτη η γλυκύτητα και η οσιότητα.
- Πώς αντέχετε τις καιρικές μεταβολές; τούς ρώτησα πάλι, εντυπωσιασμένος από την γύμνια τους.
- Ο Θεός, που προνοεί για όλα Του τα πλάσματα, έκανε σε μας τούτη την οικονομία. Ούτε τον χειμώνα κρυώνουμε, ούτε η ζέστη του καλοκαιριού μας βλάπτει.
Παρατήρησα τότε πως το σώμα τους ήταν καλυμμένο με μεγάλες τρίχες, σαν προβιά. Αμέσως ταλάνισα τον εαυτό μου και είπα, πως εγώ, που έχω το κελλί μου και το λίγο παξιμάδι μου κάθε ημέρα και την συντροφιά τόσων αδελφών, δεν έχω γίνει ακόμα Μοναχός.

Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:243 – ΜΑΡΤΙΟΣ 2016 σελ.3