Κάποτε ο Αββάς Ζωσιμάς βάδιζε σε κάποιο δρόμο της
Νεαπόλεως (ρωμαϊκή πόλη που κτίσθηκε κοντά στην αρχαία πόλη της Σαμάρειας-Συχέμ),
μαζί με κάποιον αδελφό. Φθάνοντας σ' ένα σημείο όπου υπήρχε τελωνείο, οι μεν
κοσμικοί, ξέροντας την συνήθεια, πλήρωσαν το καθωρισμένο ποσό, ο αδελφός, όμως,
που ήταν μαζί με τον Αββά, άρχισε να διαμαρτύρεται και να λέει: «Τολμάτε να ζητάτε φόρο από τους μοναχούς;»
Μόλις τον άκουσε ο Αββάς Ζωσιμάς, του είπε
αυστηρά: «Τι είναι αυτά που κάνεις, αδελφέ. Με την συμπεριφορά σου είναι σαν να
του λες: “Θες δεν θες, τίμησε με σαν
Άγιο!”… Αυτός, αν έβλεπε την καλή σου θέληση και την ταπείνωση, θα σου
έδειχνε σεβασμό και θα έλεγε: “Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να πάρω χρήματα από
εσάς”. Γι' αυτό, λοιπόν, ως μαθητής του Πράου
και Ταπεινού, πλήρωσε και πέρασε ειρηνικά»!!
Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:247 – ΙΟΥΛΙΟΣ 2016
σελ.3
