Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ.

Σε μια μεγάλη οικογένεια, δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να αναπτυχθούν κανονικά, εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί βοηθάει το άλλο. Η μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα της, το δεύτερο παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.τ.λ.. Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης. Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια.
Γι’ αυτό, όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δύο παιδιά, οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν πώς θα τα μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν, να μην τους λείψει τίποτε, οπότε τα παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως.
Πάρε μια κοπέλα μοναχοκόρη, που τα έχει όλα. Έχει την υπηρέτρια που θα της φέρει το φαγητό στην ώρα του, που θα της νοικοκυρέψει το δωμάτιό της κ.τ.λ.. Η υπηρέτρια πληρώνεται, αλλά καλλιεργείται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ενώ αυτή, αν δεν κάνει καμιά θυσία, μένει κούτσουρο, ακαλλιέργητη...
         Εγώ συνιστώ στους νέους, να πάρουν σύζυγο από πολύτεκνη οικογένεια, γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν με οικονομική δυσκολία, συνηθίζουν στη θυσία, επειδή σκέφτονται πώς να βοηθήσουν τους γονείς. Αυτό σπάνια το συναντάς στα καλομαθημένα παιδιά.
Αλλά συνήθως, οι πολύτεκνοι γονείς, έχουν πλούσια καρδιά. Θυμάμαι, στην Κατοχή, ήταν στην γειτονιά μας ένα παιδάκι ορφανό, που είχε μείνει τελείως μόνο του. Ένας φτωχός οικογενειάρχης, με δέκα παιδιά, το λυπήθηκε, το πήρε σπίτι του και το μεγάλωσε και αυτό μαζί με τα δικά του παιδιά. Και ξέρετε έπειτα, τί ευλογίες είχε από τον Θεό!! Θα τον άφηνε ο Θεός αβοήθητο, με τέτοιο φιλότιμο που είχε;;;
Ένας πολύτεκνος μπορεί στις αρχές να αντιμετωπίσει δυσκολίες, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Να σας πω γιά μιά περίπτωση: Ένας οικογενειάρχης, που είχε έξι παιδιά, μου είπε μιά φορά να κάνω προσευχή να φωτίζει ο Θεός τους νοικοκυραίους, να μην τον βγάζουν από το σπίτι. Δυστυχώς, πολλοί ιδιοκτήτες, ενώ νοικιάζουν το σπίτι σε οικογένειες με δύο ανθρώπους και πέντε σκύλους ή γατιά να το μουρνταρεύουν, δεν θέλουν οικογένειες με πολλά παιδιά, γιά να μην τους χαλάσουν δήθεν το σπίτι τους. Αυτός λοιπόν ο οικογενειάρχης, είχε κουρασθή ο καϋμένος να τον διώχνει ο ένας ιδιοκτήτης, να μην του νοικιάζει το σπίτι του ο άλλος και να μεταφέρει τα παιδάκια του και τα πράγματά του από σπίτι σε σπίτι με πολλή αγωνία. Εργαζόταν σκληρά, οικονομούσε τα απαραίτητα για την οικογένειά του και δεν έκανε παζάρια για το ενοίκιο, αρκεί να τον άφηναν οι ιδιοκτήτες να μείνει λίγα χρόνια και να μην ταλαιπωρούνται με τις μετακομίσεις.
          Όταν τα άκουσα αυτά, τον πόνεσα και του είπα: «Μη στεναχωριέσαι. Ο Θεός έχει στον λογαριασμό Του και τα δικά σου παιδιά. Αυτός είναι ο Δημιουργός που δίνει στα παιδιά το κυριότερο, την ψυχή, ενώ εσύ με την σύζυγο, ως συνδημιουργοί, δίνετε το σώμα. Επομένως, ο Θεός ενδιαφέρεται πιό πολύ από σας γιά τα παιδιά σας». 
Δεν πέρασαν δυο-τρεις μήνες, έρχεται χαρούμενος και μου λέει: «Δόξα τω Θεώ, ο Κύριος, μου οικονόμησε και σπίτι, και μου περισσεύουν και αρκετά χρήματα». Τον ερώτησα τι συνέβη και μου διηγήθηκε το εξής περιστατικό: «Πηγαίνοντας γιά το χωριό μου, εκάθησα λίγο στο πρακτορείο, μέχρι να έλθη η ώρα να φύγει το λεωφορείο. Με πλησιάζει λοιπόν ένας λαχειοπώλης και μου λέει να πάρω λαχεία. Εγώ, επειδή είχα την αρχή ως Χριστιανός να μην παίρνω λαχεία, του είπα ότι δεν ήθελα. Όταν όμως είδα τον λαχειοπώλη να φεύγει, σκέφθηκα, μήπως είχε μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό τον φώναξα πάλι και έβγαλα χρήματα να του πληρώσω ένα λαχείο, χωρίς να το πάρω. Μα ο λαχειοπώλης ήταν φιλότιμος και δεν το δέχθηκε αυτό. Πάλι στενοχωρήθηκα και, επειδή ήθελα να τον βοηθήσω, του είπα: «Δώσε μου ένα λαχείο. Ίσως μου χρειασθή». Και αγόρασα ένα λαχείο με σκοπό να χαρεί ο άλλος, έστω και αν εγώ στενοχωρηθώ και λίγο, που παρέβηκα το τυπικό μου. Εκείνο λοιπόν το λαχείο κέρδισε ένα μεγάλο ποσό, αγόρασα και σπίτι, μου περίσσεψαν και χρήματα, για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Έμαθα και που έμενε ο λαχειοπώλης, και πήγα αθόρυβα και του άφησα στην θυρίδα του έναν φάκελο με αρκετά χρήματα, επειδή ήξερα, πως δεν θα τα δεχόταν, εάν του τα έδινα στα χέρια»!!!
Είναι φοβερό πώς ενεργεί στους φιλότιμους η αγάπη του Θεού!!!