Στα μέρη μας γίνεται πολύς λόγος για τη Μητέρα
Ισιδώρα την Αναχωρήτρια. Έζησε μόνη της σαρανταένα χρόνια μέσα στα αιώνια δάση
των ορέων της Σίχλα, υπομένοντας τις σκληρές δοκιμασίες της αναχωρητικής ζωής.
Εγκατέλειψε το μοναστήρι της Αγάπιας πριν από το 1900 και ήλθε και
εγκαταστάθηκε κάτω από τα απότομα βράχια, που ονομάζονται: «Ο βράχος του Κορόϊ».
Εκεί η Μητέρα Ισιδώρα έφτιαξε ένα μικρό καλυβάκι
με κορμούς ελάτου και έζησε, με προσευχές και νηστείες, για πολλά χρόνια.
Προσευχόταν συνεχώς, διάβαζε κάθε μέρα το Ψαλτήρι, έκανε χίλιες μετάνοιες και
απήγγειλε (ή έλεγε φωναχτά) την ευχή του Ιησού κάνοντας το σημείο του Σταυρού.
Το βράδυ έτρωγε ξερό ψωμί με βραστές πατάτες, μανιτάρια και φρούτα που μάζευε
από το δάσος. Μετά ξανάρχιζε την προσευχή μέχρι τα μεσάνυκτα. Η Μητέρα Ισιδώρα
είχε επίσης μιά σανιδούλα ξύλινη, ένα μικρό σφυράκι και μιά καμπανούλα με τα
οποία σήμαινε πάντα για τον όρθρο, τον ακάθιστο και τον εσπερινό. Τη σανιδούλα
και τη καμπανούλα τα είχε πάντα κρεμασμένα στα κλαδιά ενός ελάτου ή ενός
βράχου.
Για σαράντα χρόνια ακουγόταν μέρα-νύχτα ο ήχος του
σφυριού, που χτυπούσε ρυθμικά τη σανίδα και την καμπανούλα της Μητέρας
Ισιδώρας. Αυτοί οι ήχοι προσκαλούσαν τους αναχωρητές για προσευχή, έδιωχναν
τους δαίμονες και καθοδηγούσαν τους περαστικούς στα μονοπάτια του βουνού. Έφθαναν
μέχρι και τα κοντινά μοναστήρια της περιοχής.
«Σηκωθήτε, αδελφοί, χτυπά το τάλαντο για τον
όρθρο», έλεγαν οι Πατέρες, «ακούγεται το κάλεσμα της Μητέρας Ισιδώρας».
Καθώς διήγε βίο πολύ αυστηρό, οι δαίμονες της επετίθεντο
και την πολεμούσαν με πολλούς πειρασμούς. Προσπαθούσαν κυρίως να την κάνουν να
φύγει απ' εκείνο το μέρος, γιατί τους έκαιγε με τις άγιες προσευχές της. Για
πολλά χρόνια η Μητέρα Ισιδώρα άκουγε τις άγριες φωνές τους που έβγαιναν από
τους βράχους: «Ισιδώρα, αφού είσαι τρελλή, γιατί είσαι εδώ; Φύγε αν θέλεις να
γλυτώσεις από μας»...
Όμως, η νύμφη του Χριστού, δεν τρόμαζε καθόλου.
Αντίθετα, προσευχόταν και νήστευε για να εξαφανίσει τις κακές σκέψεις, τα πάθη
και τους δαίμονες. Για την υπομονή της, ο Θεός την επροίκισε με το χάρισμα του
Λόγου και της Σοφίας. Εξ άλλου, εξαιτίας αυτού του χαρίσματος, πολλοί μοναχοί,
μοναχές και λαϊκοί έρχονταν να της ζητήσουν μιά συμβουλή ή ένα λόγο οικοδομής.
Και η Μητέρα Ισιδώρα, τους παρηγορούσε όλους, κατευθύνοντάς τους σε έργα αγαθά!!
Εκοιμήθη το καλοκαίρι του 1937.
Πηγή: Μικρό Γεροντικό της Μολδαβίας (Εν Πλω)
