Ο π. Γαβριλέσκου έζησε πάνω από σαράντα χρόνια στο μικρό Μοναστήρι της Κοζάνκεα. Υπήρξε ο πιο φημισμένος ανάμεσα στους εξομολόγους της περιοχής. Οι γέροντες της περιοχής, μιλούν ακόμη και σήμερα γι αυτόν, και διηγούνται πρόθυμα θαυμαστές ιστορίες σχετικά μ’ αυτόν.
Στο Μοναστήρι, ήδη από νεαρότατη ηλικία, ο π. Κόνων ξεπέρασε πολλούς μοναχούς με τον ζήλο που επέδειξε, τη νηστεία του, την ανάγνωση του Ψαλτηρίου, τις μετάνοιες, την υπακοή και την ελεημοσύνη του.
Χάρις στον ζήλο του να διάγει βίο άγιο, ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να εκδιώκει πονηρά πνεύματα. Επίσης, μόνο χάρη στη δύναμη της προσευχής του και την ανάγνωση του Ψαλτηρίου, πολλοί άνθρωποι θεραπεύτηκαν. Στη συνέχεια, χειροτονήθηκε ιερέας και εξομολόγος. Ένα μεγάλο πλήθος αρρώστων, προσέτρεχαν κάθε μέρα σ’ αυτόν, αναζητώντας τη θεραπεία. Άλλοι προσκυνητές, αναζητούσαν τις συμβουλές του και διάφοροι άποροι των παρακαλούσαν για ελεημοσύνη. Και ο Θεός, χορηγούσε σε όλους ό,τι ζητούσαν, δια πρεσβειών του πατρός Κόνωνα. Αυτός, ο μεγάλος πνευματικός, αντιλαμβανόταν καλλίτερα απ' όλους τις ανάγκες των πιστών, τους πόνους τους, τις χαρές τους και τη δύναμη της πίστης τους. Γι' αυτό και ο π. Κόνων, κατόρθωσε να ταυτισθή πλήρως με το πλήθος των πιστών, των μοναχών, αλλά και των λαϊκών. Βοηθούσε τους ανθρώπους κυρίως με τη δύναμη της προσευχής του, μιλώντας λιγότερο στους ίδιους και περισσότερο στον Θεό γι' αυτούς. Έτσι, με τον τρόπο αυτό, πολλοί άρρωστοι βγαίνοντας από το κελλί του πατρός Κόνωνα, επέστρεφαν στο σπίτι τους θεραπευμένοι.
Παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, το καλοκαίρι του 1933, σε προχωρημένη ηλικία.
Ο π. Κόνων συνήθιζε να αγρυπνεί μόνος του μέσα στην Εκκλησία. Μιά φορά λοιπόν, καθώς διάβαζε τον Ακάθιστο Ύμνο της Υπεραγίας Θεοτόκου, μπροστά στην εικόνα Της, είδε ξαφνικά να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας μας και η Αγία Της Μορφή να είναι περίλυπη.
«Πατέρες, ελάτε να δείτε ένα Θαύμα! Η Υπεραγία Θεοτόκος δακρύζει γιά μας, μέσα στην Εκκλησιά».
Επήγαν τότε όλοι και θαύμασαν το μέγα αυτό θείο δώρο.
Μιά γυναίκα, που έκλαιγε κρατώντας ένα μωρό στην αγκαλιά της, εμφανίσθηκε μιά μέρα στο κελλί του:
«Πάτερ Κόνων, έχω έξι παιδιά στο σπίτι και είναι όλα καλά στην υγεία τους. Όμως αυτό το μικρό, των έξι μηνών, είναι από γεννησιμιού του πάντα άρρωστο. Δεν τρώει, δεν κοιμάται και κλαίει μέρα-νύχτα. Τι να κάνω;».
«Ε, λοιπόν, κυρία μου, εάν θέλεις να ζήσει το παιδί σου, αφιέρωσέ το στην Παναγία. Ειδεμή το παιδί αυτό θα πεθάνει».
«Το έταξα, πάτερ μου, αλλά τι ακριβώς πρέπει να κάνω;».
«Πάρε μιά πετσέτα και ένα κερί και φέρε το παιδί στην Εκκλησία, βάλτο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και πες μετά από μένα: “Παναγία μου, σ’ Εσένα εμπιστεύομαι και προσφέρω το παιδί μου. Χάρισέ του την υγειά του και φύλαγε την ψυχή και τη ζωή του”». Μετά απ' αυτό η γυναίκα γύρισε σπίτι της καταχαρούμενη και από τότε το παιδί βρήκε την υγεία του και δεν ξαναρρώστησε ποτέ! Αργότερα, αυτό το συγκεκριμένο παιδί της, πήγε στο Μοναστήρι και με την χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, εξελίχθηκε στον περίφημο Αρχιμανδρίτη Κλεόπα Ηλίε!!!
Όταν ο π. Κόνων ήταν ήδη ηλικιωμένος, ένας μαθητής του, τού είπε:
«Πάτερ μου, εκδιώξατε πολλούς δαίμονες από το σώμα και την ψυχή των ανθρώπων». Και ο πατήρ αναστενάζοντας και θέλοντας να του δώσει ένα μάθημα ταπεινώσεως του απήντησε:
«Όντως, αδελφέ, έδιωξα δαίμονες που κατοικούσαν μέσα στους συνανθρώπους μου, όμως δεν κατόρθωσα μέχρι σήμερα να εκδιώξω ούτε έναν απ’ αυτούς που κατοικούν μέσα μου…»!!!
Πηγή: Μικρό Γεροντικό της Μολδαβίας (Εν Πλω)
