<<Το κάλλος του ορατού κόσμου ενθουσίαζε την ψυχή του Αγίου γέροντα Σιλουανού. Αυτό τον ενθουσιασμό του, δεν τον εκδήλωνε όμως με χειρονομίες ούτε με στάσεις του σώματος. Μπορούσες να τον αντιληφθής μόνον από την έκφραση του προσώπου και από τον τόνο της φωνής του. Με αυτό το συγκρατημένο και καθόλου επιδεικτικό ύφος, γινόταν ακόμα πιό αισθητό το βάρος του βιώματός του. Συγκεντρωμένος στον εσωτερικό άνθρωπο, πρόσεχε λίγο τον εξωτερικό κόσμο. Όταν όμως έστρεφε το βλέμμα του στην ομορφιά του κόσμου, εύρισκε μία νέα αφορμή να θεωρήσει τη Δόξα του Θεού και να ξαναστρέψει την καρδιά στον Θεό. Στο σημείο αυτό έμοιαζε με τα παιδιά· όλα του προκαλούσαν έκπληξη!
Σωστά παρατηρεί στις σημειώσεις του πως, όποιος έχασε τη Χάρη, δεν αισθάνεται όπως πρέπει την ομορφιά του Κόσμου και τίποτε δεν του κάνει εντύπωση. Όλη, η ανείπωτα θαυμάσια Δημιουργία του Θεού, δεν τον συγκινεί. Αντίθετα, όταν η Χάρη του Θεού είναι με τον άνθρωπο, τότε όλα τα πράγματα του Κόσμου είναι μία έκπληξη γιά την καρδιά, εξ αιτίας της ασύλληπτης ομορφιάς του! Και η ψυχή διαβαίνει από τη θεωρία του ορατού κάλλους, στην κατάσταση τού να αισθάνεται την παρουσία του Ζωντανού Θεού αισθητή σε όλα τα κτίσματα!
Έβλεπε ο Γέροντας τα σύννεφα, τη θάλασσα, τα βουνά, τα δάση, τα λειβάδια, τα δένδρα, και θαύμαζε την ομορφιά τους! Έλεγε, πως είναι ακόμη και σε αυτό τον ορατό κόσμο μεγαλόπρεπη η Δόξα του Δημιουργού! Το να δεις όμως με το Άγιο Πνεύμα τη Δόξα του Ιδίου του Κυρίου, αυτό είναι ασύγκριτο θέαμα, που ξεπερνά κάθε ανθρώπινη φαντασία!>>!!
Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ (1896-1993)
Πηγή: «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης», Αρχιμ. Σωφρονίου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ.
