Ο μεγάλος αγωνιστής του 1821 Νικήτας Σταματελόπουλος («Νικηταράς ο Τουρκοφάγος»), το 1841, ήταν τόσο πτωχός, που ζητούσε ελεημοσύνη στα σοκάκια του Πειραιά... Η αρμόδια αρχή, η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, του επέτρεπε να επαιτεί, κοντά στην Εκκλησία της Ευαγγελιστρίας του Πειραιώς, κάθε Παρασκευή…
Όταν έμαθε ο πρεσβευτής της Γαλλίας, τα νέα γιά τον Νικηταρά, επήγε στο σημείο όπου ζητιάνευε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του!
«Τί κάνετε στρατηγέ μου;» ερώτησε ο πρεσβευτής.
«Απολαμβάνω ελεύθερη Πατρίδα!», απάντησε υπερήφανα ο Νικηταράς!
«Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθήμενος στον δρόμο;» ερώτησε πάλι ο ξένος.
«Η Πατρίδα, μού έχει χορηγήσει σύνταξη, γιά να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ γιά να παίρνω μία ιδέα πώς περνάει ο κόσμος!», απάντησε ο Νικηταράς!
Ο πρεσβευτής, κατάλαβε! Διακριτικά, μάλιστα, φεύγοντας, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες, δίπλα στον μεγάλο αγωνιστή. Τότε, ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς, άκουσε τον ήχο, έσκυψε, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο:
«Σου έπεσε το πουγκί σου! Πάρε το,
μην το βρει κανένας και το χάσεις!!»!!!
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος ήρωας, απεβίωσε πάμπτωχος...
