Κάποια σύζυγος, μητέρα τριών παιδιών, συνήθιζε να προσβάλλει και να κτυπά τον άνδρα της σε κάθε ευκαιρία, χωρίς αυτός να ανταποδίδει τις προσβολές και τα κτυπήματα!
Ο γείτονας και φίλος αυτού του «ταλαίπωρου», εγνώριζε τί βίωνε ο φίλος του, όπως επίσης εγνώριζε πόσο καλός και ήσυχος άνθρωπος ήταν, οπότε αποφάσισε, χωρίς να του το πει, να επισκεφθή τον κοινό τους εξομολόγο.
Και του είπε:
«Πάτερ, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν ο τάδε, που είναι φίλος μου και εξομολογείται σ’ εσάς, σας έχει αναφέρει ποτέ, πώς περνάει με την οικογένειά του ή εάν εσείς τον έχετε ρωτήσει ποτέ, πώς περνάει στο σπιτικό του».
«Πού να θυμηθώ παιδί μου;», απήντησε ο εξομολόγος.
«Πάτερ, σας παρακαλώ, όταν σας ξαναεπισκεφθή ο φίλος μου, να τον ερωτήσετε γιά το σπίτι του. Θέλει παρηγοριά αυτός ο άνθρωπος, ειδικά αυτές τις ημέρες». Αυτά είπε ο φίλος του χωρίς να δώσει επί πλέον στοιχεία, και έφυγε αναπαυμένος.
Μετά από λίγες ημέρες, εμφανίζεται ο φίλος του στο εξομολογητήριο, με εμφανή τα σημάδια του ξυλοδαρμού... Αμέσως ο γέροντας θυμήθηκε τα λόγια του φίλου του και πριν ξεκινήσει η εξομολόγηση, τον καλωσώρισε και τον ερώτησε:
«Παιδί μου, δεν ξέρω αν σε έχω ρωτήσει. Αλλά πες μου, πώς τα πας με την γυναίκα και τα παιδιά σου;».
Και εκείνος του απήντησε, ως εξής:
«Πάτερ μου, η επίσκεψη μου αφορά την δικιά μου εξομολόγηση. Δεν ήλθα γιά να εξομολογηθώ τις αμαρτίες της γυναίκας μου και των παιδιών μου!! Ήλθα να εξομολογηθώ τις δικές μου αμαρτίες!!»!!!
