«Ωμιλούσα στο Νοσοκομείο “Σωτηρία” και κάποιος μορφωμένος από το ακροατήριο με ερώτησε κάτι. Επί δέκα λεπτά αγόρευε, γιά να στοιχειοθετήση το ερώτημά του. Εγώ την ώρα που μιλούσε, έλεγα μέσα μου:
“Τώρα Χριστέ μου, έμπλεξα.
Το τί λέει αυτός, με τις θεωρίες του, εγώ έχω μεσάνυκτα...
Κύριε, γιά όλους αυτούς που ήλθαν εδώ, γιά να μην χάσουν την πίστι τους (διότι όλοι αυτοί, έχουν αυτόν που ομιλεί γιά μορφωμένο, και θα ακούσουν εκείνον και όχι εμένα), πες μου σε παρακαλώ, τί να του απαντήσω, αλλιώς παραιτούμαι... Δεν ξέρω Κύριε τί να του απαντήσω…”.
Ο κόσμος που τον άκουγε, δεν πίστευε ποτέ, ότι θα μπορούσα εγώ να του απαντήσω. Και όμως, του είπα τρία λόγια και όταν τα άκουσε, σηκώθηκε και έφυγε με την συντροφιά του…
Τί μου είπε και τί του είπα, δεν ξέρω!!
Εάν εμπιστευθήτε τον εαυτόν σας εις τον Θεόν, και έχετε μέσα σας λίγο φιλότιμο, ότι Αυτός που θίγεται τώρα είναι ο Ίδιος ο Σωτήρας μας και μαζί Του η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι, τότε θα σας ανοίξη ο Κύριος το στόμα σας και θα πήτε αυτό που πρέπει!»!!!
Δημήτριος Παναγόπουλος - Λαϊκός Ιεροκήρυξ (1916-1982)
