<<Όταν έλεγες, εις τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ότι είσαι άρρωστος και ότι συνέστησε ο ιατρός να μη νηστεύης, σου ελάφρυνε τη νηστεία μέχρι και πλήρους καταλύσεως, χωρίς να εξετάζη σχολαστικά το ζήτημα. Εις το σημείο αυτό φαίνεται ότι, κάποιοι τον είχαν μεμφθή, πως ήταν πολύ ελαστικός εις την εφαρμογή της Οικονομίας.
Συγκεκριμένα κάποιος, του είχε πει κάποτε:
«Τότε μόνο πρέπει, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας, να δίνη άδεια ο Πνευματικός σε κάποιον να καταλύση γιά λόγους υγείας, όταν η κατάστασί του είναι τέτοια, ώστε, όντας κατάκοιτος και έχοντας πιάσει φωτιά και από τις τέσσερις γωνίες το σπίτι του, να μην έχη την δύναμι να σηκωθή να φύγη. Τόσο άρρωστος πρέπει να είναι…».
Ο γ.Επιφάνιος, τότε, του απήντησε:
«Λένε», επέμενε εκείνος.
«Δεν λένε, διότι οι Πατέρες δεν γράφουν ανοησίες.
Εγώ εξομολογώ κατακοίτους, που επέρασαν εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα ή είναι ανάπηροι από διάφορα κληρονομικά νευρολογικά νοσήματα, οι οποίοι όχι μόνο μπορούν να νηστεύουν, αλλά και επιβάλλεται ιατρικώς, λόγω της ασθένειάς τους, να νηστεύουν.
Αντιθέτως, έχω πνευματικοπαίδια που μπορεί να φαίνωνται υγιείς, επειδή είναι δραστήριοι και εργάζονται, επιβάλλεται όμως, να καταλύσουν τη νηστεία, λόγω αφανούς παθήσεώς των, π.χ. σακχαροδιαβήτου.
Κριτήριο, λοιπόν, της καταλύσεως ή όχι της νηστείας, δεν είναι το εάν κάποιος ευρίσκεται κατάκοιτος εις το κρεββάτι ή εάν περπατά, αλλά το είδος της παθήσεως και η γνώμη των ευσεβών ιατρών, οι οποίοι και θα ερωτηθούν!!»!!!
Και συμπλήρωνε:
«Η νηστεία έχει σκοπό να δαμάση τις άτακτες ορμές και ορέξεις του σώματος, και να ταπεινώση τον άνθρωπο! Εάν η ασθένεια έχη, κατά Θεία παραχώρησι, αναλάβει το έργο αυτό, τότε τί να την κάνης την νηστεία;»!!
Εδιηγείτο, μάλιστα, χαμογελώντας ότι, είχε αναφέρει κάποτε εις τον Άγιο Παΐσιο, τα “περί φωτιάς” και εκείνος με φιλοπαίγμονα διάθεσι του είχε πει:
«Ναι βέβαια…! Έτσι, γέροντα, να κάνης...!
Να κουβαλάς μαζί σου ένα μπιτόνι βενζίνη και αν σου ζητά κανείς να μη νηστεύη γιά λόγους υγείας, να του λες εσύ: “Περίμενε μιά στιγμή”. Να περιχύνης με βενζίνη τις τέσσερις άκρες του δωματίου του και να βάζης φωτιά... Αν τον δης ότι, δεν μπορεί να κουνηθή και κινδυνεύει να καή, να του επιτρέπης να καταλύη... Αν όμως τον δης να πηδά και να φεύγη, γιά να γλυτώση, να του λες: “Όχι! Εσύ πρέπει να νηστεύης”…!»>>!!!
Πηγή: «ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, 1991. Σελ.124 - 126.
