«Ενθυμούμαι, τον πρώτο καιρό που εγνώρισα την ευχούλα, ήθελα τρόπον τινά, μία εικόνα γιά βοηθό.
Έβαζα λοιπόν με τον λογισμό, ότι ήμουν κάτω στη θάλασσα και ο Χριστός ήταν μέσα σε ένα καραβάκι με τους φίλους του και έφευγαν και εμένα με άφηναν μόνο μου στην ακτή… Με έπιανε τότε το παράπονο και εφώναζα και επαρακαλούσα να γυρίσουν να με πάρουν και εμένα.
Τί εφώναζα;
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!!”!!!
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!!”!!!
“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!!”!!!
Και όσο Τόν εφώναζα, ένοιωθα ότι, με εκοίταζε, και όσο έλεγα το “ελέησόν με!!!”, έβλεπα ότι, με επλησίαζε!!!»!!!
Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (1912-1998).
