ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 4E - 2ο μέρος (Βολιώτες)
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 4E - 2ο μέρος (Βολιώτες)
«Όπως τα σπέρματα που ρίχνονται στην γη δεν χάνονται, έτσι και εμείς με το που θαπτόμεθα, μετά το βιολογικό μας τέλος, δεν πεθαίνουμε, αλλά σπειρόμεθα γιά να αναστηθούμε!
Κι’ αυτό, επειδή ο θάνατος καταργήθηκε με την Χάρη του Σωτήρα μας Χριστού!»!!!
Μέγας Αθανάσιος (296-373 μ.Χ.)
ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 4E - 1ο μέρος (Βουλευτήρια)
«Γέροντα, τι είναι η μεταπατερική θεολογία;»
«Τι τα θες παιδί μου...θα το πω περιφραστικά:
Είναι γλυκά λογάκια..
Όταν ήμουν μικρός, διηγείται ένας πιστός άνθρωπος, ήξερα ότι του πατέρα μου του άρεσαν πολύ τα φουντούκια, τα οποία και δεν τα εύρισκες εύκολα.
Μία ημέρα, ευρήκα μερικά και ήμουν πολύ χαρούμενος!
Η πρώτη μου σκέψη ήταν, να ζητήσω από τη μητέρα μου να μου τα σπάσει γιά να τα απολαύσω. Όμως, υπερίσχυσε η αγάπη μου γιά τον πατέρα μου και αποφάσισα να τα φυλάξω γιά εκείνον, παραμερίζοντας την πρόσκαιρη λιχουδιά μου.
Όταν το βραδάκι, επέστρεψε ο πατέρας μου από τη δουλειά του, έτρεξα, χαρούμενος, και του είπα:
Κοντά στην Νερατζιώτισσα, ζούσε ένα ανδρόγυνο. Ο άνδρας ήταν μέθυσος και ό,τι χρήματα έβγαζε τα σπαταλούσε στο ποτό. Η γυναίκα του ήταν παράλυτη και κατάκοιτη. Εκτός από το να μιλάει, δεν μπορούσε καμμία άλλη κίνηση να κάνει, οπότε φυσικό ήταν, όχι μόνο να μην μπορεί να κάνει τις εργασίες του σπιτιού, αλλά να μην μπορεί να ανταποκριθή ούτε σε θέματα προσωπικής αυτοεξυπηρετήσεως.
Η γυναίκα αυτή, όμως, είχε βρει το δικό της επίγειο άγγελο!!
Κάποια μέρα, την επισκέφθηκε μιά αδελφική της φίλη και είδε με έκπληξη το σπίτι τακτοποιημένο και μιά στοίβα από ρούχα, πλυμένα και σιδερωμένα. Αμέσως, ρώτησε με απορία την κατάκοιτη γυναίκα:
«Ποιός τα τακτοποίησε όλα αυτά τα ρούχα;»
«Ο καρπός της σιωπής, είναι η προσευχή!
Ο καρπός της προσευχής, είναι η πίστις!
Ο καρπός της πίστεως, είναι η αγάπη!
Ο καρπός της αγάπης, είναι η προσφορά!
Ο καρπός της προσφοράς, είναι η ειρήνη!»!!
Μητέρα Τερέζα (1910-1997).
«Δεν υπάρχει τίποτε άλλο ισχυρότερο από την ευλαβή και συνετή γυναίκα»!!!
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.).
Τρεις φίλοι, αγαπούσαν πολύ την πνευματική εργασία, με αποτέλεσμα να γίνουν και οι τρεις μοναχοί. Απ’ αυτούς, ο πρώτος, διάλεξε γιά μόνιμο έργο του, να ειρηνεύει όσους έχουν διαμάχη μεταξύ τους. Ο δεύτερος διάλεξε γιά έργο του, να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε στην έρημο, για να βρει την πραγματική ησυχία.
Ο πρώτος, μετά από καιρό, κουράσθηκε με τις διαμάχες και τα μαλώματα των ανθρώπων, και κάπως απογοητεύθηκε... Ήλθε λοιπόν και ευρήκε τον φίλο του, που υπηρετούσε τους αρρώστους, μα και αυτός ήταν σχετικά αποκαρδιωμένος με το έργο του… Αποφάσισαν τότε και οι δύο να πάνε να εύρουν τον ερημίτη.
Όταν τον αντάμωσαν, του διηγήθηκαν τις δυσκολίες τους, και τον παρακάλεσαν να τους πει και αυτός, το τι κατόρθωσε μέσα στην έρημο.
«Οι αμαρτωλές και πονηρές ενέργειες και πράξεις μας, ταλαιπωρούν αφάνταστα την συνείδησή μας, από αυτήν εδώ την ζωή και βιώνουμε μιά πραγματική κόλαση, πριν από την αιώνια κόλαση»!!
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.)
« Μία νύκτα είχα περιέλθη εις μεγάλην αθυμία, λόγω της φοβεράς αϋπνίας. Προσηυχήθην με πόνον εις τον Κύριον λέγοντάς Του:
“Κύριε, δεν σου ζητώ τίποτε άλλο. Ολίγον ύπνον επιθυμώ. Σου ζητώ κάτι ελάχιστον. Κάτι το οποίον, θα έδιδες και εις ένα μυρμήγκι”!
Μετά επήρα εις τα χέρια μου την Καινήν Διαθήκην και την άνοιξα να διαβάσω κάτι. Το μάτι μου έπεσεν εις τον στίχον: “Εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη, ίνα μη υπεραίρωμαι” (Β’ Κορ. ΙΒ’7’).
Έκλεισα με ευλάβεια την Αγίαν Γραφήν και είπα:
«Όσοι εκαλλιέργησαν σωστά την αδιάλειπτη προσευχή και έφθασαν στην κατά Χριστόν πνευματική ηλικία και τελείωση, γεμίζουν από απερίγραπτη και πρωτόγνωρη πνευματική χαρά»!!!
Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός (1392 – 1445 μ.Χ.).
«Όπως η αγάπη της Παναγίας μας, προς τον Κύριόν μας, υπήρξε Απέραντη και Ακατάληπτη, έτσι άπειρος και ακατάληπτος παραμένει γιά εμάς, ο πόνος Της (προ του Σταυρικού Πάθους του Υιού Της)»!!!
«Ο Όσιος Σιλουανός», σ.425
Αγίου Σωφρονίου.
Η ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ.
«Όσο ποθούμε να πλησιάζουμε τον Θεόν, τόσο, ο Θεός είναι Εκείνος που μας πλησιάζει και μας χαριτώνει, όταν έχουμε ταπεινό φρόνημα»!!!
Αββάς Ισσάκ ο Σύρος (ΣΤ´αιώνας).
« Όταν εκοιμήθη ο Γέροντάς μου, ο πατήρ Νικόδημος, διερωτώμην, που να πήγε άραγε η ψυχή του.
Τότε είδα, όχι σε όνειρο, αλλά πνευματικώ τω τρόπω ότι, με φώναξε ο Γέροντάς μου να του πάω τα κλειδιά της Μονής, διότι ήλθε ο Μέγας Αρχιερέας… Πήγα λοιπόν έξω από την πόρτα του κελλιού που είναι πάνω από την είσοδο της Μονής και όταν έφθασα κοντά, ακούω ομιλίες…, ερωτήσεις…, απαντήσεις. Μέσα εγινόταν ανάκριση σωστή!
Εκτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο, και τί να δω…
Ο Γέροντας μου εστεκόταν ξεσκούφωτος, με το κεφάλι κατεβασμένο και τα χέρια σταυρωμένα με πολύ φόβο και ευλάβεια.