Ερώτησε κάποιο πνευματικό παιδί τον γέροντα Επιφάνιο:
«Γέροντα, γιατί να μην πηγαίνουμε στον πολιτικό γάμο ενός γνωστού μας, αφού είναι επιλογή της ελευθερίας του;».
Και απάντησε ο σοφός γέρων:
«Ναι. Και επιλογή της δικής σου ελευθερίας είναι να μην πας στον γάμο του.
Εσύ δεν επεμβαίνεις στη ζωή του.
Δεν του λες: “Μην το κάνης”.
Απλώς λες: “Εγώ, δεν έρχομαι”.
Εκείνος είναι ελεύθερος να κάνη πολιτικό γάμο και εσύ είσαι ελεύθερος να μην πας σ’ αυτόν τον ψευτο-γάμο. Εάν όμως μας πιέζη εν ονόματι της φιλίας...
Τότε, η απάντησι είναι μία:
“Δεν θα καταπατήσω την πίστι και τις αρχές μου εν ονόματι της φιλίας”.
Κάποτε είπε κάποιος στον Περικλή, να πάη να ορκισθή γιά κάποια ψεύτικη υπόθεσι και ο Περικλής τού απήντησε εκείνο το παροιμιώδες: “Φίλος άχρι βωμού”!
Τί εννοούσε;
Ο όρκος εδίδετο στον βωμό των θεών. “Φίλος άχρι βωμού” σημαίνει: Σε θεωρώ φίλο μου, σε έχω φίλο μου, μέχρι τον βωμό, παραπέρα από τον βωμό, δεν σ’ έχω…
Και του απαντά ο φίλος:
“Και τί θέλω έναν φίλο, που δεν είναι διατεθειμένος να πάρη έναν όρκο γιά εμένα;”.
Και του απαντά ο Περικλής:
“Και τί θέλω έναν φίλο, που απαιτεί από εμένα να ψευδορκήσω;”.
Λοιπόν, και εσύ: “Φίλος άχρι βωμού”!»!!!
Πηγή: «Γιά να ζήση η οικογένεια», Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Ι.Η.Κ.Θ. Τροιζήνος, σελ.:126-127.
