Η φωνή της γερόντισσας θείας Αλεξάνδρας, ζεστή και ισχυρή, εγέμιζε το διαμέρισμα της οδού Μακεδονίας 24, το δεύτερο αυτό κέντρο της διακονίας του Γέροντα. Όταν η διακονία αυτή το επέτρεπε, (η θεία είχε τη διάκρισι να το καταλαβαίνη), ο λόγος της εκυριαρχούσε.
Άλλους συμβούλευε, άλλους επαρηγορούσε, άλλους επείραζε καλόκαρδα, ενώ όλους τους περιποιόταν και τους υπηρετούσε με προθυμία.
Σε κάποιον υπάλληλο που ελογάριαζε πόσα χρόνια του έμεναν γιά να πάρη σύνταξι, η θεία του είπε:
«Μην βιασθής να πάρης σύνταξι, διότι μπορεί να πάθης κατάθλιψι… Εμείς οι γυναίκες έχουμε τούτο που δουλεύει συνεχώς (έδειχνε το στόμα της). Εσείς, οι άνδρες δεν μιλάτε πολύ, κινδυνεύετε λοιπόν, αν δεν έχετε μία απασχόλησι έξω από το σπίτι, να αρρωστήσετε…»!
Αλλά και σε γενικότερα θέματα είχε απόψεις ορθές, που τις εξέφραζε κατά τρόπο άμεσο και παραστατικό.
Σχετικά με την αναξιότητα κάποιων Κληρικών, είχε αναφέρει την παρακάτω γνωστή από τον «Ευεργετινό» ιστορία:
«Ένα παλληκάρι, που με το άλογό του εγύριζε στα χωριά ως αγωγιάτης, είχε σκανδαλισθή από τη συμπεριφορά κάποιων παπάδων και είπε να μην ξαναπατήση σε Εκκλησία. Με τις σκέψεις αυτές στο κεφάλι, ένα καλοκαιρινό μεσημέρι με αφόρητη ζέστη, ένοιωσε μεγάλη δίψα, καθώς εβάδιζε με το άλογο του φορτωμένο, στη γυμνή ράχη ενός βουνού. Είδε τότε, ένα ρυάκι με κατακάθαρο και δροσερό νερό. Πέφτει κάτω και πίνει-πίνει μέχρι που εχόρτασε! Ποτίζει και το άλογο του. Ευχαριστήθηκε πολύ. Τόσο ωραίο νερό δεν είχε ξαναπιεί στη ζωή του. Τότε όμως συνειδητοποίησε ότι το ρυάκι αυτό δεν το είχε ξαναδεί, αν και είχε περάσει πολλές φορές από τον δρόμο εκείνο. Απόρησε και επήγε να δή την πηγή του. Έστριψε γύρω από έναν βράχο και έμεινε κατάπληκτος. Το νερό έβγαινε από το στόμα ενός ψόφιου σκύλου... Εφωτίσθηκε τότε και κατάλαβε ότι, ήταν ένα θαύμα, μία απάντησι Τοϋ Θεού στις σκέψεις του, που του έλεγε ότι άλλο πράγμα είναι η Θεία Χάρις της Εκκλησίας και άλλο πράγμα οι παπάδες. Η Εκκλησία ακόμη και με νεκρούς πνευματικά ιερείς προσφέρει την Χάρι Της. Η Θεία Χάρις όμως, που δίνει ζωή σ’ οποίον πλησιάζει την Εκκλησία με πίστι, μπορεί ν’ αφήση νεκρούς, γιά την κόλασι, τους αναξίους ιερείς, αν δεν μετανοήσουν, αν και αυτοί είναι εκείνοι, που Τήν μεταδίδουν εις τους πιστούς»!!!
Πηγή: «Ορθόδοξη Μαρτυρία», Σελ. 72-73.
