Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

ΑΡΡΗΤΗ ΕΥΩΔΙΑ, ΕΥΩΔΙΑ ΨΥΧΗΣ!!


O παπα-Σάββας, από την Μονή Εσφιγμένου, σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, μικρό παιδί δηλαδή ακόμα, άφησε τους γονείς του και την πατρίδα του, την Φιλιππιάδα, και κατέφυγε στο Περιβόλι της Παναγίας, όχι για να παίξει, αλλά για να παλέψει. Και αγωνίσθηκε σαν πραγματικό παλληκάρι. Έγινε αθλητής του Χριστού και στεφανώθηκε.
    Όταν τον ερωτούσαν γιατί εγκατέλειψε την κοσμική ζωή, έλεγε, πως ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου τον βοήθησε και άναψε στην καρδιά του η γλυκειά φλόγα της αγάπης του Χριστού. Έτσι πήγε στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου, και εκεί εξεκίνησε την μοναχική του ζωή.
Από μικρός μέχρι τα γεράματά του αγωνίσθηκε με πολύ φιλότιμο ο παπα-Σάββας, χωρίς να υπολογίζει ποτέ τον εαυτό του. Πάντα σκεπτόταν τους άλλους και προσπαθούσε ν' αναπαύσει τον καθένα. Εξ άλλου, όπως λέει και ο γέρων Ιωήλ ο Γιαννακόπουλος : «Το κύριο γνώρισμα των αληθινών μοναχών, πού αγωνίζονται με πραγματική δεξιοτεχνία για την σωτηρία τους, είναι η αφάνεια, δηλαδή η εκούσια εξαφάνισή τους μέσα στην μοναχική ανωνυμία. Το ολοκληρωτικό κρύψιμο της ζωής τους στην ταπείνωση του Χριστού».
Μετά από πολλά χρόνια σκληρής ασκήσεως, ήταν επόμενο να έχει κάποια προβλήματα με την υγεία του. Ο παπα-Σάββας, όμως, ο αθλητής του Χριστού, πανηγύριζε τους πόνους με υπομονή, ενθυμούμενος τους Αγίους Μάρτυρες, και εδοξολογούσε τον Θεό.
Όταν τον ερωτούσαν πως πάει η υγεία του, εκείνος απαντούσε: «Δόξα τω Θεώ, πολύ καλά. Εγώ τίποτε δεν υποφέρω εν συγκρίσει με τους Αγίους Μάρτυρες, όπως και δεν έχω κάνει τίποτε εν συγκρίσει με τους Οσίους Πατέρες».
Ποτέ του δεν παρέλειψε τα πνευματικά του καθήκοντα, ακόμα και μέχρι τα βαθειά του γεράματα, όταν πλέον τον είχαν εγκαταλείψει οι σωματικές του δυνάμεις και οι πόνοι είχαν δυναμώσει. Εκείνος ήταν πάντα χαρούμενος και έλεγε συνέχεια: «Δόξα σοι ο Θεός».
Κάποτε, οι Πατέρες της Μονής από αγάπη, τον πήγαν σ' ένα νοσοκομείο στην Αθήνα για εξετάσεις, κι εκείνος έκανε υπακοή σαν καλός μοναχός. Ο φιλήσυχος παπα-Σάββας, όμως, εδυσκολεύθηκε περισσότερο από τον κοσμικό θόρυβο, παρά από τους πόνους της αρρώστιας του, και παρακάλεσε τους Πατέρες να τον πάνε και πάλι στην Μετάνοιά του, στο Περιβόλι της Παναγίας. Εκείνοι, μη θέλοντας να τον δυσαρεστήσουν, τον πήγαν προσωρινά σ’ ένα κοντινό Μοναστήρι, για να συνέλθη λίγο, και μετά να φύγουν για το Άγιον Όρος.
Κατά την διάρκεια της παραμονής του, ένα βράδυ, είχε πλημμυρίσει από άρρητη ευωδία όλη η Μονή. Η Ηγουμένη δεν μπορούσε να το εξηγήσει, έψαξε παντού να βρει από που προερχόταν αυτή η ευωδία και σε λίγο διαπίστωσε ότι έβγαινε από το κελλί όπου έμενε ο παπα-Σάββας. Όταν άνοιξαν την πόρτα, εγέμισε ό τόπος από άρωμα, και βρήκαν τον παπα-Σάββα να έχει παραδώσει το Πνεύμα του. Τότε κατάλαβαν ότι το άρωμα αυτό έβγαινε από την αρωματισμένη ψυχή του. Την επομένη ήμερα, οι Πατέρες τον μετέφεραν στην Μετάνοιά του, που τόσο αναζητούσε, ώστε ν' αναπαυθή εκεί για πάντα.

Πηγή: Αθωνική Πολιτεία, Αρ Φύλλου:233 – ΜΑΪΟΣ 2015 σελ.4