«Δυστυχώς, όλα τα σωστά έχουν ανατραπεί, επικρατεί γενική σύγχυση και
πουθενά δεν μπορεί να ανακαλύψει κάποιος, έστω και το παραμικρό ίχνος αρετής»…
Άγ.
Ιω. o
Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.),
Ε.Π.Ε.,28,
610.
Αυτή την τραγική πραγματικότητα βιώνει στην πορεία
του, σ’ αυτή την ζωή, ο ολοκληρωτικά δοσμένος εις τον Θεόν άνθρωπος.
Βλέποντας, δηλαδή, την αποστασία από το Θέλημα του
Θεού, τον υπερπλεονασμό της αμαρτίας και την προκλητική κακία, νοιώθει ότι,
κυριολεκτικά, πνίγεται…
Αυτή η κατάσταση, βέβαια, δεν τον απογοητεύει,
αλλά ενδυναμώνει την πεποίθηση του περί του ότι, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος
Θεός, μετά από την πρόσκαιρη θλίψη και ταλαιπωρία της παρούσης ζωής, θα χαρίσει
εις όσους με υπομονή, σταθερότητα και συνέπεια Τον ακολουθήσουν, την Αιώνια Ζωή, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου
λύπη ου στεναγμός»!!!
