Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο γέρων Ιάκωβος ο Τσαλίκης κατέβηκε από το κελλάκι του στο Ναό γιά την Θεία Λειτουργία, περιέγραψε μέσα στο Ιερό, με πρόσωπο εκστατικό, σε Πατέρες της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυΐδ, όσα ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, «πνευματικώ τω τρόπω», του είχε αποκαλύψει την νύχτα που επέρασε, όταν με θαυμαστό τρόπο τον μετέφερε εμπρός στην Ιερά Λάρνακα, με το Άφθορο Σκήνωμα Του, στον Ι. Ναό Του στο Προκόπι:
« “Νομίζουν πως είμαι πεθαμένος, ότι είμαι νεκρός και δεν με υπολογίζουν οι Χριστιανοί. Εγώ όμως είμαι ζωντανός!!! Όλους τους βλέπω!!! Το σώμα μου είναι μέσα στην Λάρνακα, αλλά εγώ εξέρχομαι πολλές φορές από αυτήν!!! Τρέχω ανάμεσα στους ανθρώπους, γιά να τους βοηθήσω!!! Πολύς είναι ο πόνος... Αυτοί δεν με βλέπουν, εγώ, όμως, τους βλέπω και τους ακούω τι λένε!!! Αλλά άκουσε Πάτερ μου, να σου πω: Πολλή αμαρτία υπάρχει στον κόσμο, πολλή ασέβεια και πολλή απιστία”…
“Γιατί τα λες αυτά Άγιε μου;;”, τον ερώτησα και συνέχισα: “Δεν βλέπεις πόσος κόσμος έρχεται στη χάρη σου και σε προσκυνά;;”
“Πολλοί έρχονται, πάτερ Ιάκωβε, αλλά λίγα είναι τα τέκνα μου”, πρόσθεσε ο Όσιος και συνέχισε. “Γι’ αυτό ίσως ένας πόλεμος ή μία άλλη καταστροφή, μπορεί να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες”...
“Όχι, Άγιε μου”, του είπα ταραγμένος. “Από μικρό παιδί, όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες ευρέθηκα, στην Μικρά Ασία που γεννήθηκα, αλλά και όταν ήλθαμε στην Ελλάδα. Ύστερα, Άγιε μου, αν γίνει έξαφνα πόλεμος θα χαθούν και ψυχές, πριν προφθάσουν να μετανοήσουν”…
Εν συνεχεία, ο Άγιος, με ατένισε λυπημένα και μου προανήγγειλε κάποιες καταστροφές, που αρκετές αφορούσαν και συνέβησαν στην Εύβοια… »
