Ο Όσιος Αρσένιος, με Θεία Εντολή, άφησε τα Βασιλικά παλάτια και πήγε στη Σκήτη της Νιτρίας. Εκεί αναδείχθηκε μεγάλος Ασκητής και εραστής της ησυχίας και της σιωπής. Ο Θεός εδεχόταν τους κόπους της ησυχαστικής ζωής του Οσίου Αρσενίου όμοια με τους κόπους εκείνων των Οσίων, που επιδίδονταν στην γεμάτη αγάπη, φιλοξενία!! Το παρακάτω περιστατικό, που μνημονεύει το Γεροντικό, μας αναφέρει τα εξής:
“Έφθασε στη Σκήτη κάποιος αδελφός, παρακαλώντας επίμονα τους πατέρες να συναντήσει τον Αββά Αρσένιο.
Οι πατέρες, τότε, του είπαν: «Αναπαύσου λίγο και στη συνέχεια θα σε οδηγήσουμε σ' Αυτόν».
Όμως, ο μοναχός απάντησε επίμονα: «Δεν πρόκειται να βάλω τίποτε στο στόμα μου αν δε δω τον Αββά Αρσένιο».
Τότε οι πατέρες, κάνοντας αγάπη, έστειλαν έναν αδελφό να οδηγήσει τον επισκέπτη στον Γέροντα. Και αφού κτύπησαν την πόρτα και ευχήθηκαν ταπεινά, ασπάσθηκαν τον Γέροντα και εκάθησαν και οι τρεις σιωπηλοί. Αφού πέρασε λίγη ώρα, ο αδελφός της Σκήτης είπε: «Εγώ πρέπει να επιστρέψω». Όταν ο επισκέπτης μοναχός είδε πως ο Γέροντας συνέχισε να παραμένει σιωπηλός, είπε: «Στάσου-στάσου, έρχομαι και εγώ μαζί σου». Έτσι αναχώρησαν και οι δύο από την καλύβι του Αββά Αρσένιου, χωρίς να ακούσουν από αυτόν τίποτε!!
Καθώς γύριζαν στην Σκήτη, ο ξένος μοναχός παρακάλεσε τον αδελφό, να τον οδηγήσει και στον Αββά Μωϋσή τον Αιθίοπα, ασκητή φημισμένο που είχε φθάσει σε μεγάλα μέτρα πνευματικής προόδου! Έτσι και έγινε. Ο Αββάς Μωϋσής μετά το θερμό καλοσώρισμα εδέχθηκε τον επισκέπτη με χαρά, τον ανέπαυσε με τροφή υλική και λόγο ωφελείας και τον απέλυσε «εν ειρήνη»!
Στο δρόμο του γυρισμού, ο μοναχός της Σκήτης ερώτησε τον ξένο μοναχό: «Πες μου, αδελφέ μου, ποιός σε ανέπαυσε περισσότερο; Ο Αββάς Αρσένιος ή ο Αββάς Μωϋσής;».
Και ο αδελφός που χάρηκε με τη φιλοξενία του δευτέρου Γέροντα, είπε: «Ο Αββάς Μωϋσής!».
Το γεγονός αυτό, διαδόθηκε γρήγορα στη Σκήτη και εδημιούργησε ευλογημένες απορίες. Κάποιος από τους τότε πατέρες, προσευχήθηκε στον Θεόν, λέγοντας: «Κύριε, εξήγησε μου, γιατί το μυαλό μου δεν μπορεί να το χωρέσει. Ο Αββάς Αρσένιος αποφεύγει γιά την αγάπη Σου όλους τους ανθρώπους, ενώ ο Αββάς Μωϋσής τους φιλοξενεί και τους αναπαύει όλους, πάλι γιά τη δική Σου αγάπη. Ποιανού άραγε ο δρόμος είναι ευάρεστος σε Σένα;;».
Και τότε, ο Πατήρ αυτός, είδε σε όραμα δύο πλοία, τα οποία έπλεαν σε ένα ποταμό. Στο πρώτο πλοίο, ευρισκόταν ο Αββάς Αρσένιος, συνοδευόμενος από το Πνεύμα του Θεού και έπλεε σε ησυχία, γεμάτος φως!! Στο δεύτερο πλοίο, ευρισκόταν ο Αββάς Μωϋσής. Άγγελοι τον έτρεφαν με μέλι και κηρύθρες και έπλεε και αυτός εν ειρήνη!!
Και έτσι ανέπαυσε το λογισμό του ο ασκητής αυτός, διδάσκοντας ότι και οι δυο δρόμοι αυτών των μακαρίων Αββάδων, είναι ευάρεστοι στον Θεόν”!!!
