Όσοι από εμάς, που έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μας (ή και έχουν πέσει…), αναπολούμε τα περασμένα «έχουμε να διηγηθούμε (τουλάχιστον) μιά ιστορία των παιδικών μας παιχνιδιών στις παλιές γειτονιές του '70 και του '80, τότε που μιά μπάλα, μιά πέτρα ή απλά οι φίλοι μας αρκούσαν για να μας κάνουν τα πιο ευτυχισμένα πιτσιρίκια της γης. Σε έναν κόσμο που μπορούσες ως παιδί να χαρείς το παιχνίδι έξω από το σπίτι ανέμελος, με λιγοστούς κινδύνους και ακόμα λιγότερα αυτοκίνητα, με περισσότερο ήσυχους δρόμους και δεκάδες αλάνες, χωράφια και ελεύθερους χώρους.
Διαβάζοντας τούτες τις γραμμές είμαστε σίγουροι, ότι βλέπεις τον παιδικό εαυτό σου να κάνει κόντρες με το ποδήλατο, να παίζει πόλεμο με πέτρες, ξύλα και νεράτζια, να τρέχει δίχως αύριο στο κυνηγητό, να κλωτσάει μία μπάλα σε ένα αυτοσχέδιο τέρμα... Και αν έπεφτες κάτω, σκίζοντας γόνατα και αγκώνες, με λίγο οινόπνευμα και... “κόκκινο” -το γνωστό βάμμα ιωδίου- (άντε κι ένα φιλί από τη μαμά), όλα περνούσαν...
Κάτι μας λέει ότι, θα συμφωνήσεις μαζί μας πως, γιά κανένα τάμπλετ, smartphone, εφαρμογή, υπολογιστή, video game και ψηφιακό φίλο στο facebook - και τα λοιπά κοινωνικά δίκτυα -, δεν θα αλλάζαμε το κρυφτό, την αμπάριζα, το κουτσό, την τυφλόμυγα και τους ανεκτίμητους φίλους που μας συντρόφευαν στα αλησμόνητα παιχνίδια των αθώων παιδικών μας χρόνων»!
Πηγή κειμένου: reader.gr
Πηγή video: Orfeas