1. Οι ψυχές που αγαπούν τον Θεόν και την αλήθεια, δεν υποφέρουν ούτε την παραμικρή ελάττωση της αγάπης τους προς τον Κύριον. Αλλά, καρφωμένες ολοκληρωτικά στο Σταυρό Του, αισθάνονται μέσα τους την Πνευματική προκοπή! Πληγωμένες λοιπόν από τον πόθο Του, κι’ αν ακόμη αξιωθούν Θεία Μυστήρια και μετάσχουν ευφροσύνης και Χάριτος, δεν έχουν πεποίθηση στον εαυτό τους, ούτε νομίζουν ότι είναι τίποτε! Αλλά, όσο αξιώνονται πνευματικά χαρίσματα, τόσο επιζητούν τα Ουράνια. Και όσο περισσότερη προκοπή αισθάνονται, τόσο περισσότερο επιθυμούν τα Θεία!
2. Αυτού του είδους οι ψυχές αξιώνονται, να λάβουν την τέλεια ελευθερία από τα πάθη και να αποκομίσουν την έλλαμψη και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος με την πληρότητα της Χάριτος. Όσες όμως είναι οκνηρές και αποφεύγουν τους κόπους και δεν επιζητούν τον αγιασμό της καρδιάς από αυτή εδώ τη ζωή, όχι εν μέρει, αλλά ολοκληρωτικά, αυτές ας μη ελπίζουν ότι θα λάβουν το Άγιο Πνεύμα και ότι θα απαλλαγούν από τα πάθη της κακίας.
3. Στα πνευματικά αυτά μέτρα, ούτε μονομιάς ούτε εύκολα μπορεί κανείς να φθάσει, αλλά αφού προηγηθούν πολλοί κόποι και αγώνες και περάσουν χρόνια με δοκιμασίες και ποικίλους πειρασμούς, μέχρι το τέλειο μέτρο της απάθειας. Έτσι, αφού δοκιμασθή με πόνους και κόπους, ο αγωνιστής Χριστιανός, και υποφέρει με γενναιοψυχία όλους τους πειρασμούς που προξενεί η κακία, αξιώνεται να λάβει τις μεγάλες τιμές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τον Θεϊκό πλούτο! Εν συνεχεία, γίνεται και κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών!
Μελέτημα
26ο
Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,
50 Ομιλίες Πνευματικές.
