«Μπορεί να νηστεύεις και να εκκλησιάζεσαι. Να τηρείς τους κανόνες και τύπους της Εκκλησίας και να κάνεις πολλά που μυρίζουν αγιότητα. Και είναι αλήθεια! Κάνεις πολλά! Να το πούμε αυτό! Εύγε!
Μα, πώς πράγματι, εάν δεν τηρείς και την πρώτη εντολή της Αγάπης θα ενωθής με Εκείνον που είναι η Αγάπη;;;
Εάν δεν μπορείς να χωνέψεις την πεθερά σου και να συγχωρήσεις τη μάνα σου;
Εάν δεν μπορείς να ξεκαβαλήσεις το καλάμι, πoιό το πνευματικό όφελος της συμμετοχής σου στις ιερές Ακολουθίες της Εκκλησίας;
Εάν δεν μπορείς να κατανοήσεις τον πατέρα σου και να τηλεφωνήσεις στον αδελφό σου, να πεις μία κουβέντα γλυκιά, τί να τα κάνω όλα τ’ άλλα, όπως: Πρόσφορα, κόλλυβα, λάδια, θυμιάματα, αρτοκλασίες και αλάδωτες νηστείες;
Ομιλίες και κηρύγματα που μένουν μόνο λόγια...
Όλα κούφια και άδεια της Χάριτος του Θεού...
Νεκρά και άοσμα...
Ονόματα γραμμένα στα χαρτιά «υπέρ υγείας» και ξεγραμμένα απ’ την καρδιά μετ’ ασπλαγχνίας και κακίας...
Πάρ’ το απόφαση και κατάλαβέ το επιτέλους, όσο είναι καιρός. Δεν είναι πίστη αυτό που έχεις. Και άμα άθελα μου σε πόνεσα συγχώρα με. Δεν ήθελα να σε πονέσω ούτε να σε προσβάλλω, αλλά κυρίως να βγει από μέσα σου το πύον, που περνάς γιά αγιασμό…»!!
Όσιος Γαβριήλ ο Γεωργιανός (1929-1995)
Πηγή: Βιβλίο «Άγιος Γαβριήλ ο Διά Χριστόν Σαλός και Ομολογητής»
