Ήταν κάποτε ένας ξυλουργός που ειδικευόταν στη συναρμολόγηση προκατασκευασμένων σπιτιών. Εργαζόταν, γιά λογαριασμό κάποιου επιχειρηματία, ο οποίος του προμήθευε έτοιμα τα ξύλα και εκείνος τα μοντάριζε, στερέωνε τους αρμούς, και ετοίμαζε το σπίτι με κάθε λεπτομέρειά του. Το αποτέλεσμα της εργασίας του ήταν πάντοτε άριστο!
Μία ημέρα, αποφάσισε ο ξυλουργός ότι είχε δουλέψει αρκετά και ότι είναι πιά καιρός να ξεκουρασθή. Έτσι πάει στον επιχειρηματία και του λέει, πως πήρε την απόφαση να βγει στη σύνταξη. Καθώς, όμως, του έμενε ακόμη να τελειώσει ένα σπίτι, τον ειδοποίησε ότι αυτή θα είναι η τελευταία του εργασία.
«Τί κρίμα» είπε ο επιχειρηματίας, «είσαι τόσο καλός τεχνίτης... Δεν θέλεις να δουλέψεις λίγο ακόμη;».
«Όχι, σας ευχαριστώ, θέλω πλέον να ξεκουρασθώ», απάντησε ο ξυλουργός.
Ο ξυλουργός ετελείωσε το τελευταίο σπίτι και επήγε να αποχαιρετήσει τον επιχειρηματία. Τότε εκείνος του λέει:
«Πρόσεξε, ήλθε μία επείγουσα παραγγελία, της τελευταίας στιγμής και πρέπει να ετοιμάσεις ένα ακόμη σπίτι. Σε παρακαλώ, να μου κάνεις αυτή τη χάρη και μετά δεν θα έχεις καμμία άλλη υποχρέωση. Ασχολήσου αποκλειστικά με την κατασκευή αυτού του τελευταίου σπιτιού, πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι, αλλά σε παρακαλώ, ανάλαβε αυτήν την τελευταία εργασία».
Ο ξυλουργός, αν και ξαφνιάστηκε με αυτή την εξέλιξη, αποφάσισε να εκτελέσει αυτή την παραγγελία και να φτιάξει το τελευταίο αυτό σπίτι, ώστε να μπορέσει κατόπιν να αποσυρθή. Μάλιστα, αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να τελειώσει το συντομώτερο.
Έτσι λοιπόν, άρχισε να συναρμολογεί τα ξύλα, να τα στερεώνει, χωρίς κέφι και προσοχή… Χρησιμοποιούσε φθηνά υλικά, χαμηλής ποιότητας, ώστε να μειώσει το κόστος και δεν έδινε καμμία σημασία στις λεπτομέρειες... Με λίγα λόγια, απέδιδε εργασία πολύ κατώτερη αυτής που έκανε συνήθως. Γρήγορα-γρήγορα, ωλοκλήρωσε το σπίτι. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν απογοητευτικό και θύμιζε περισσότερο αχυρώνα παρά σπίτι...
Εν συνεχεία επήγε στον επιχειρηματία και τον ενημέρωσε ότι ετελείωσε την εργασία του.
Αυτός, τότε έκπληκτος, του λέει:
«Τί; Το τελείωσες κιόλας;».
«Ναι, ναι, είναι έτοιμο», απάντησε εκείνος.
«Ωραία, λοιπόν» λέει ο επιχειρηματίας, «πάρε την κλειδαριά του σπιτιού τοποθέτησε την, κλείδωσε και φέρε μου το κλειδί».
Πάει ο ξυλουργός, βάζει την κλειδαριά, κλειδώνει και επιστρέφει με το κλειδί.
Μόλις παίρνει ο επιχειρηματίας το κλειδί, του το ξαναδίνει και του λέει:
«Αυτό το σπίτι, είναι το δώρο της εταιρείας γιά εσένα! Σε ευχαριστούμε γιά την μέχρι τώρα εργασία σου και γιά τις πολύτιμες υπηρεσίες που μας προσέφερες!»!!
Ο ξυλουργός τα έχασε. Δεν περίμενε ένα τέτοιο δώρο από το αφεντικό του. Εάν το ήξερε, θα έφτιαχνε το σπίτι όπως έπρεπε. Γι’ αυτό τα έβαζε με τον εαυτό του, διότι δεν έδειξε την ανάλογη επιμέλεια και ζήλο γιά την κατασκευή αυτού του σπιτιού... του δικού του σπιτιού…!
